H Τελετή Αποφοίτησης, η Absolventen Feier, που εορτάστηκε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών με μεγάλη λαμπρότητα και είχε τεράστια επιτυχία, θα λέγαμε, την μεγαλύτερη όλων όσων έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια, ήταν το κορυφαίο γεγονός της σχολικής χρονιάς.
Με 100 στα 100 παιδιά να έχουν στις αποσκευές τους το Abitur, με γονείς και συγγενείς υπερήφανους και πανευτυχείς, με μία δεξίωση σχεδιασμένη στην εντέλεια από την Σχολή και τον Σύλλογο Γονέων, με ένα εξαιρετικό μουσικό πρόγραμμα, και με μία βραδιά, που καλύτερη δεν θα μπορούσε να έχει προβλεφθεί, δώρο σε όλες και όλους, που βρέθηκαν στην πρώτη αυλή του σχολείου, κάτω από την Πανσέληνο της φράουλας, που όμως δεν ήταν ορατή από την αυλή.
Χαιρετισμοί ακούστηκαν από την Πρεσβεία, τα μέλη του ΔΣ της DSA, την διεύθυνση της Σχολής, του Συλλόγου Γονέων και του Συλλόγου Αποφοίτων, των εκπροσώπων του Μαθητικού Συμβουλίου της DSA.
Ακολούθησε η απονομή των υποτροφιών του Συλλόγου της DSA και του DAAD και η τελετή έκλεισε με την επίδοση των απολυτηρίων και τις βραβεύσεις για ιδιαίτερες επιδόσεις των τελειοφοίτων.
Ενδιάμεσα έπαιξαν τα μουσικά σύνολα των μαθητών και η βραδιά ολοκληρώθηκε με δείπνο.
Εκ μέρους του Συλλόγου Αποφοίτων μίλησε ο πρόεδρος Κώστας Γαλάνης:
Καλησπέρα και συγχαρητήρια σε όλες και όλους από τον Σύλλογο Αποφοίτων και από εμένα προσωπικά.
Είναι μία υπέροχη βραδιά που ξεκίνησε με το «Χάρτινο το φεγγαράκι», ένα τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι και του Νίκου Γκάτσου, που γράφτηκε πριν από 75 χρόνια και εκτέλεσαν τα παιδιά σήμερα, που έχει και πανσέληνο.
Χαίρομαι στις τελετές αποφοίτησης γιατί κάθε φορά μου φέρνουν στο νου την δικιά μου πριν από 50 χρόνια.
Είναι το ίδιο συναίσθημα. Χαίρεστε που τελειώσατε. Πιστέψτε με όμως, δεν ξεμπερδέψατε με το σχολείο!
Σαν Απόφοιτοι το σχολείο θα το αγαπήσετε πολύ, πιο πολύ από ότι σαν μαθητές.
Πολλά πράγματα δεν θα θέλατε να θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια.
Όχι όμως το σχολείο, που θα ‘ναι πάντα αγκαλιά με τα ευχάριστα.
Όμως, περάσατε δύσκολα. Είστε μια γενιά μαθητών με ΠΑΝΔΗΜΙΑ και με μία ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Αμείλικτες και οι δύο. Όλες και όλοι ζοριστήκατε πολύ, και πιο πολύ οι γονείς σας. Οι γονείς δώσανε μεγάλη μάχη και κάποιοι από αυτούς την κρύψανε από εσάς. Μην το ξεχνάτε αυτό.
Από τα χρόνια αυτά θέλω να σταθώ σε ένα θέμα: την βία, που απλώνεται σαν αρρώστια, σαν κηλίδα, σαν λεκές, οριζόντια, παντού και βρίσκει έδαφος και οπαδούς στις μικρές ηλικίες.
Προσέξτε πολύ, πολεμήστε την. Είναι μεγάλη απειλή και έχει σαν αποτέλεσμα μία μεγαλύτερη: τον πόλεμο. Δείτε τον, είναι δίπλα μας. Και να είστε βέβαιοι ότι θα αυξήσει την βία παντού. Να έχετε κατά νου ότι το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Και ο πόλεμος την βία, και η βία τον πόλεμο.
Ο Αυστριακός Stefan Zweig, σπουδαίος συγγραφέας και διανοητής, έγραφε πριν από 100 χρόνια, πριν δηλαδή καν φανεί ότι θα ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, στην “Ηθική Αποτοξίνωση της Ευρώπης” (Die moralische Entgiftung Europas) :
“η ανάγκη να εκδηλώνουμε επιθετικότητα ομαδικά, εναντίον άλλων ομάδων, κυριαρχεί σήμερα στην Ευρώπη, και θυμίζει εκείνο τον παλιό θρύλο, που περιγράφει ότι για πολύ καιρό μετά την μάχη, οι σκιές των νεκρών εξακολουθούν να πολεμούν μεταξύ τους στους αιθέρες”
Σκανταλιές κάναμε και εμείς, όχι όμως “βία”. Ας μου επιτρέψει το σχολείο να θυμίσω ότι κάποτε, κάποια τάξη “ξεκούμπωσε” την πόρτα της τουαλέτας και την έβαλε στην θέση της πόρτας του Lehrerzimmer. Ο δύστυχος τότε λυκειάρχης βλέπει μπροστά στο γραφείο των Καθηγητών μία πινακίδα που έλεγε “WC”. Κόλαση!
Θα σας δώσω μία ευχή:
Μην βιαστείτε, μην έχετε άγχος να αποφασίσετε τι θα κάνετε στην ζωή σας. Δεν το γνωρίζετε και δεν θα το μάθετε ακόμα. Απλά ότι τελικά κάνετε να είναι αυτό που αγαπάτε. Εγώ ξεκίνησα από το Πολυτεχνείο με σχέδια για ακαδημαϊκή καριέρα και βρέθηκα στα γήπεδα.
Κλείνοντας θέλω να σας ζητήσω να αγωνίζεστε για μία ειρηνική ζωή, τουλάχιστον στην Ευρώπη, που χαράσσει τον δρόμο στον Πολιτισμό.
Εμείς, δυστυχώς, όταν αποφοιτούσαμε πριν από 50 χρόνια ζήσαμε την στρατιωτική επέμβαση στην Κύπρο, όπως εσείς σήμερα αυτήν στην Ουκρανία.
Το σχολιό αυτό σας έδωσε πολλά εφόδια. Σας δίδαξε να είστε δίκαιοι, ανεξάρτητοι και δυνατοί.
Θα προσέθετα: να χρησιμοποιείτε την δύναμη σας για καλό.
Εμείς οι απόφοιτοι είμαστε 10.000 παιδιά με βαριά ονόματα ανάμεσά μας, όπως θα γίνουν και τα δικά σας. Δεν έχετε κανέναν ανάγκη.
Παρ όλα αυτά, εμείς και το σχολείο θα είμαστε εδώ να σας φέρουμε σε επαφή, με όποιον χρειάζεστε. Προ ημερών είχατε την τύχη να ακούσετε στην Aula έναν συμμαθητή μας, τον Peter Limbourg, General Manager της DW, και μας έλεγε το πόσο εντυπωσιάστηκε από το υψηλό επίπεδο σας.
Πριν λίγες εβδομάδες, στο τέλος Μαΐου διοργάνωσε η DSA με τον Σύλλογο Αποφοίτων μία μεγάλη γιορτή για όλους τους αποφοίτους.
Του χρόνου θα είστε και εσείς καλεσμένοι.
Σας εύχομαι Καλό Δρόμο.
