Ο Δρ. Κωνσταντίνος Αραβώσης, απόφοιτος 1981, Μηχανολόγος Μηχανικός, Επίκουρος Καθηγητής του ΕΜΠ και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (www.eedsa.gr) μας μίλησε για τη διαχείριση στερεών αποβλήτων και εν γένει την ανακύκλωση στην Ελλάδα. Η συνάντηση έγινε την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013 το βράδυ στην μπυραρία “Beer Academy” στο Χαλάνδρι και είχε πολύ μεγάλη επτυχία. Παρών και ο Περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός, συνοδευόμενος από τον Νίκο Ανδρουλακάκη, Περιφερερειακό Σύμβουλο του Κεντρικού Τομέα, Εντεταλμένο Σύμβουλο Διαφάνειας & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και τον Μηχανικό Ανδρέα Αζά, υπογραμμίζοντας έτσι το τεράστιο ενδιαφέρον που δείχνει η Περιφέρεια Αττικής για το φλέγον αυτό θέμα.

Ο κ. Wolfgang Rechenhofer, Μορφωτικός Ακόλουθος της της Γερμανικής Πρεσβείας, ήταν μαζί μας επιβεβαιώνοντας το ενδιαφέρον πρεσβείας για τις δραστηριότητες του Συλλόγου των Αποφοίτων αλλά και της Γερμανικής Σχολής.

Από το σύλλογο παρόντες ήταν η πρόεδρος Σοφία Χριστοφορίδου, η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων Αταλάντη Παπουτσάνη – Κατσαράκη, η Βάλια Πανοπούλου και ο Κώστας Γαλάνης. Η συμμετοχή και από την πλευρά των αποφοίτων ήταν μεγάλη. Ο Thomas Greve, απόφοιτος του ’76, αλλά και αντιπρόεδρος του ΔΣ της Γερμανικής Σχολής βοήθησε και στην διερμηνεία. Από τους απόφοιτους ήρθαν: ο Δημήτρης Αδρακτάς (73, Γενικός Διευθυντής στην ΥΔΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΗ), η Δήμητρα Αγοροπούλου (86, Αρχιτέκτων, με εξειδίκευση στην αποκατάσταση ιστορικών κτιρίων και συνόλων), ο Μιχάλης Αγρανιώτης (99, Δ/νων Σύμβουλος της Clean Energy), ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης (81, Τεχνικός Δ/ντής της ENCO), η Ήρα Καλιαμπέτσου (88, Νομικός Σύμβουλος της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας) και ο Γιώργος Σταυριανάκης (84, Μηχανικός).

Τέλος, ο Λευτέρης Ελευθεράκης, Δ/νων Σύμβουλος της BSH, με ειδικό ενδιαφέρον για την ανακύκλωση ηλεκτρικών συσκευών και η Τάνια Πασχαλίδου μέλος της Task Force fur Griechenland συμπλήρωσαν την παρέα που συζητούσε μέχρι τα μεσάνυχτα.

Η εισήγηση του Δρ. Αραβώση είχε ως ακολούθως:

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΕΡΕΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ STAMMTISCH ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

(6/2/2013)

Δρ. Κ. Αραβώσης, Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ, Πρόεδρος ΕΕΔΣΑ

Επιτακτική μοιάζει να είναι η ανάγκη της σύγχρονης κοινωνίας, με τα τόσα περιβαλλοντικά προβλήματα, για διαχείριση του περιβάλλοντος κατά αειφόρο τρόπο. Δηλαδή κατά τρόπο, ο οποίος θα ικανοποιεί τις ανάγκες των σημερινών γενεών, χωρίς να διακυβεύει τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες

Ένας από τους παράγοντες, που αποτελούν σημαντική επιβάρυνση για το περιβάλλον, είναι τα απορρίμματα. Ο όγκος των απορριμμάτων που παράγουμε συνεχώς αυξάνει λόγω της αύξησης του ρυθμού ανάπτυξης αλλά και της αλλαγής στα καταναλωτικά πρότυπα. Ταυτόχρονα, όμως, αυξάνεται και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και γίνεται ολοένα και πιο έντονη η απαίτηση των πολιτών, για την ορθή διαχείρισή τους. Κάθε σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης απορριμμάτων, πρέπει να σχεδιάζεται με τρόπο ο οποίος θα εξασφαλίζει, με σειρά προτεραιότητας, τα παρακάτω:

• Την ελαχιστοποίηση της παραγωγής απορριμμάτων, με ενθάρρυνση της μείωσης δημιουργίας,

• Την επαναχρησιμοποίηση των υλικών,

• Την ανακύκλωση των υλικών,

• Την ανάκτηση ενέργειας, σε ειδικές εγκαταστάσεις με παραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας

Σαν αποτέλεσμα των πολυετών προσπαθειών στη χώρα μας, μέσα από μελέτες και σχεδιασμό η κατάσταση έχει ως εξής:

•Δίνεται ακόμη καθημερινός αγώνας για το κλείσιμο των παράνομων ΧΑΔΑ παρά τις προόδους που έχουν γίνει (επίσημα στοιχεία δείχνουν σήμερα σχεδόν 100 ΧΑΔΑ)

•Στους ΧΑΔΑ που κλείνουν δεν γίνεται πάντα η καλύτερη αποκατάσταση

•Την θέση των παλαιών ΧΑΔΑ παίρνουν συχνά νέοι

•Στα χρόνια προβλήματα της Αττικής δεν έχει δοθεί ακόμη λύση

•Η ανακύκλωση έχει προχωρήσει, αλλά δεν είναι αρκετό – Τι γίνεται με την διαλογή προδιαλεγμένων οργανικών και την χωριστή συλλογή; Πως θα προσεγγίσουμε τον στόχο της μείωσης έως 50% ως το 2020;

•Από την στιγμή που ένα έργο εγκρίνεται, καθυστερεί 4-5 χρόνια λόγω παραπομπών στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

•Χάθηκαν σημαντικές ευκαιρίες διότι επιδιώξαμε σαν χώρα την απορρόφηση και όχι αξιοποίηση κονδυλίων – ως τώρα έχουν γίνει μόνο έργα ΧΥΤΑ και ΣΜΑ χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο.

•Βρισκόμαστε πλέον στην τελευταία θέση στην πρόσφατη συγκριτική μελέτη αξιολόγησης του επιπέδου διαχείρισης απορριμμάτων της Ευρωπαικής Επιτροπής για τα κράτη μέλη της ΕΕ

Οι λόγοι για τους οποίους δεν προχωρούν οι λύσεις είναι πολλοί, οι ποιο σημαντικοί εκ των οποίων είναι οι εξής:

•Οι ευθύνες ρίχνονται από τον έναν φορέα στον άλλο

•Οι δράσεις έχουν πολιτικό κόστος

•Υπάρχει αναλγησία του κράτους

•Παρατηρείται αντίδραση λόγω κακής πληροφόρησης και παραπληροφόρησης του κοινού για σύγχρονες τεχνολογίες και εγκαταστάσεις διάθεσης απορριμμάτων (ακόμη & σε περιοχές με έντονα φαινόμενα ανεξέλεγκτης απόρριψης) – Φαινόμενο NIMBY

•Υπάρχουν αγκυλώσεις, ταμπού & παραλείψεις σε σχέση με εφικτές τεχνικά λύσεις (για πολλά χρόνια μόνη σχεδόν αποδεκτή λύση ΧΥΤΑ, δαιμονοποίηση μεθόδων θερμικής επεξεργασίας, ημιτελείς ή μη λειτουργούσες εγκαταστάσεις)

•Λαμβάνονται αποφάσεις του ΣτΕ με υποβαθμισμένες τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της «μηδενικής λύσης»

•Σύνδρομο Not in my tenure – Μετάθεση πολιτικού κόστους στην επόμενη θητεία

•Τα οικονομικά συμφέροντα δεν επιτρέπουν τον ανταγωνισμό

•Δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι πόροι – Χαμηλό κόστος ΔΣΑ που δεν επιτρέπει αποτελεσματικές λύσεις

•Μεγάλος αριθμός έργων – μικρές σε έκταση περιοχές εξυπηρέτησης (πολυνησία, ανάγλυφο έδαφος, έλλειψη οδικής επικοινωνίας περιοχών)

•Ελλιπής (ποσοτικά και ποιοτικά) συχνά στελέχωση των φορέων και έλλειψη εμπειρίας

•Επιλέγονται λύσεις χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό (πχ ΜΒΤ Λιοσίων ενώ δεν έχουμε βρει τι να κάνουμε με το παραγόμενο RDF)

•Δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις για την διαχείριση των επικινδύνων αποβλήτων με αποτέλεσμα να τα στέλνουμε με κόστος στο εξωτερικό

•Τα στατιστικά δεδομένα δεν είναι επαρκή, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε τι παράγουμε και κατ’ επέκταση δεν θα μπορούμε να κάνουμε σωστό σχεδιασμό και να επιλέξουμε τις σωστές λύσεις

•Η υλοποίηση των Περιφερειακών Σχεδιασμών Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) έχει ουσιαστικά βαλτώσει, καθώς σχεδόν κανένα, άξιο λόγου έργο ,από όσα προβλέπονται, δεν έχει ολοκληρωθεί ή έστω προχωρήσει στις περισσότερες περιοχές της χώρας.

•Επίσης η Χωροθέτηση εγκαταστάσεων ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων, οι τεχνολογίες επεξεργασίας τους και η χρηματοδότηση των σχετικών έργων, δεν έχουν ακόμη ξεκαθαριστεί ως θέματα από την κυβέρνηση.

•Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Πελοποννήσου όπου η πρόοδος υλοποίησης του Περιφερειακού Σχεδιασμού (ΠΕΣΔΑ) ήταν για χρόνια μηδενική (τον τελευταίο μόλις χρόνο υπήρξαν κάποιες θετικές πρωτοβουλίες) , καθώς και της Αττικής, όπου, παρά το γεγονός ότι παράγει το μεγαλύτερο αριθμό αστικών απορριμμάτων στην χώρα, τα έργα του περιφερειακού της Σχεδιασμού προχωρούν με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς.

•Τα νέα δεδομένα που επιβάλλει ο «Καλλικράτης» είναι βέβαιο ότι εντείνουν τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή των ΠΕΣΔΑ, ενώ ενισχύουν την αβεβαιότητα για την λειτουργία και την αποτελεσματικότητα των Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦΟΔΣΑ).

Νομοθετικές απαιτήσεις της ΕΕ για τη Διαχείριση Στερεών Αποβλήτων

Έως το 2020, πρέπει να έχουν σταδιακά εφαρμοστεί στην Ελλάδα δύο σημαντικές ευρωπαϊκές οδηγίες οι οποίες έχουν ως εξής:

Α) Οδηγία για τους ΧΥΤΑ (Landfill Directive)

Σύμφωνα με αυτή απαιτείται η σταδιακή εκτροπή των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων από τους ΧΥΤΑ της τάξης των 2,7 mio to/ έτος

•ως το 2010 → 1,1 mio to/ έτος

•ως το 2013 → 1,9 mio to/ έτος

Β) Νέα οδηγία πλαίσιο για τα Στερεά Απόβλητα (Waste Framework Directive). Σύμφωνα με αυτή:

1. Τίθεται στόχος ανακύκλωσης 50% μέχρι το 2020

2. Θεσμοθετείται διακριτή διαχείριση των οργανικών αποβλήτων (χωριστή συλλογή στην πηγή των οργανικών)

3. Τίθενται κριτήρια τέλους ζωής των αποβλήτων (Τίθενται κριτήρια για το τι είναι απόβλητο)

4. Ιεραρχείται η ενεργειακή αξιοποίηση πριν την ταφή (θερμική ή αναερόβια επεξεργασία)

Συμπεράσματα – Προτάσεις

Βρισκόμαστε σήμερα σε ένα σημείο καμπής.

Η οδηγία για τους ΧΥΤΑ (99/31) που απαιτεί σταδιακή μείωση του βιοαποδομήσιμου κλάσματος που εναποτίθεται σε αυτούς, με συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα, είναι το σημαντικότερο στοίχημα που καλούμαστε να κερδίσουμε τα επόμενα χρόνια. Σε περίπτωση καθυστερήσεων επίτευξης των στόχων, θα μας αναμένουν εκ νέου μεγάλα κοινοτικά πρόστιμα και καταδίκες από τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Οι ΧΥΤΑ ως γνωστόν, με βάση την οδηγία, δεν πρέπει να θεωρούνται πλέον Χώροι τελικής διάθεσης, αλλά θα πρέπει να λειτουργούν συμπληρωματικά, ως Χώροι Ταφής Υπολειμμάτων (ΧΥΤΥ) για ότι απομείνει μετά την επεξεργασία σε μονάδες Μηχανικής Βιολογικής Επεξεργασίας (ΜΒΤ), Λιπασματοποίησης ή Ενεργειακής Αξιοποίησης, στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου Συστήματος Επεξεργασίας (ΟΕΔΣΑ) σε συνδυασμό με ευρεία ανακύκλωση και λιπασματοποίηση στην πηγή. Αν, όπως προανέφερα, λόγω των προβλημάτων στην υλοποίηση των έργων, καθυστερήσουν τα απαιτούμενα έργα υποδομής, όχι μόνο θα έχουμε να πληρώνουμε πρόστιμα, αλλά κυρίως θα δούμε πολύ σύντομα κορεσμό των υφιστάμενων ΧΥΤΑ (που δεν θα έχουν τον πολλαπλάσιο χρόνο ζωής που θα είχαν αν λειτουργούσαν σαν ΧΥΤΥ) με επακόλουθο αδιέξοδα και κρίσιμες καταστάσεις, ανεξέλεγκτη διαχείριση ή αποσπασματικές λύσεις ανάγκης, σε αρκετές περιοχές της χώρας μας.

Η αναθεωρημένη οδηγία πλαίσιο για τα απορρίμματα υιοθετεί μια τομή που θα βοηθήσει την ΕΕ, και βεβαίως, ιδιαίτερα και την χώρα μας, να διαχειριστεί καλύτερα τα απορρίμματα, όχι ως άχρηστο υλικό, αλλά ως πολύτιμο υλικό και ενεργειακό πόρο. Ξεκαθαρίζει βασικές αρχές όπως αυτή της ιεράρχησης των τρόπων διάθεσης, δίνει έμφαση στην αποφυγή παραγωγής απορριμμάτων, καθώς και στην ενσωμάτωση της φιλοσοφίας των Αναλύσεων Κύκλου Ζωής (Life Cycle Analysis). Είναι σημαντικό ότι θέτει νέους στόχους για την ανακύκλωση των απορριμμάτων ως το έτος 2020: 50% για την ανακύκλωση οικιακών απορριμμάτων και 70% για απορρίμματα που προέρχονται από κατεδαφίσεις και μπάζα οικοδομών. Η χώρα μας θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην περαιτέρω ανάπτυξη της ανακύκλωσης, που, ενώ θεωρώ ότι βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε ένα σχετικά καλό δρόμο, με επιπλέον στήριξη και προσπάθεια έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης, ώστε να επιτευχθούν οι νέοι στόχοι, με βάση συγκεκριμένο Επιχειρησιακό Σχέδιο Υλοποίησης.

Τα τελευταία χρόνια, μέσω των Περιφερειακών Σχεδιασμών και της θεσμοθέτησης των ΦΟΔΣΑ (Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων), έχουν τεθεί οι βάσεις του σχεδιασμού. Τα προβλήματα υλοποίησης όμως παραμένουν. Υπάρχει πληθώρα απαιτούμενων έργων υποδομής και, παράλληλα, αδυναμία χρηματοδότησης του συνόλου, σε εύλογο χρόνο για επίτευξη των στόχων και του χρονοδιαγράμματος για την εκτροπή των βιοαποδομήσιμων και εφαρμογή της οδηγίας πλαίσιο για τους ΧΥΤΑ (Landfill Directive). Απαιτούνται επενδύσεις άνω των 2 δις. Ευρώ στην επόμενη πενταετία. Εδώ καλούνται ενδεχομένως τα ΣΔΙΤ και ιδιωτικοί φορείς να καλύψουν την έλλειψη πόρων. Επίσης παρατηρούνται πολύ σημαντικές καθυστερήσεις στην φάση των αδειοδοτήσεων των νέων έργων, λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων, αλλά και κοινωνικών αντιδράσεων στις χωροθετήσεις. Επίσης, σημαντικές καθυστερήσεις στις διαδικασίες επιλογής αναδόχων των έργων λόγω των προσφυγών στο ΣτΕ με συνέπεια τις συχνές ακυρώσεις έργων μετά από πολυετείς διαγωνιστικές διαδικασίες και δικαστικές περιπέτειες. Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, αλλά και ο βαθμός ενημέρωσης της κοινωνίας για σύγχρονες τεχνολογίες και σχεδιασμούς πάσχουν, αφού δίνουν έδαφος για περαιτέρω ανεπιθύμητα εμπόδια και λαϊκίστικα επιχειρήματα. Αυτό που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση να συνδυαστεί με τόλμη για την ανάπτυξη πρωτοβουλιών που ενδεχομένως να έχουν προσωρινά πολιτικό κόστος, αλλά μακροπρόθεσμα θα ωφελήσουν την χώρα μας.

Οι συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την επιτάχυνση των πραγματικά μεγάλων απαιτήσεων σε επενδύσεις σε υποδομές για την ΔΣΑ. ‘Ένας, μεγάλος αριθμός αιτήσεων για νέα έργα ΣΔΙΤ είναι υπό επεξεργασία, και την επόμενη πενταετία αναμένονται να προχωρήσουν αρκετά έργα. Η οικονομική κρίση και ιδιαίτερα τα προβλήματα ρευστότητας που παρατηρούνται στην πλειονότητα των τεχνικών εταιρειών, καθώς και η αλλαγή στάσης των τραπεζών, όσον αφορά την ευχέρεια παροχής των απαιτούμενων χρηματοδοτήσεων, είναι ενδεχόμενο να επηρεάσουν, πρόσκαιρα, αρνητικά την πορεία των ΣΔΙΤ και θα οδηγήσουν ενδεχομένως σε σημαντικές καθυστερήσεις.Οι πόροι του κοινοτικού πλαισίου χρηματοδότησης ΕΣΠΑ θα αποτελέσουν, αρχικά, τον κύριο βραχίονα στήριξης των έργων ΔΣΑ παράλληλα με τα έργα που θα χρηματοδοτηθούν με την διαδικασία ΣΔΙΤ.

Η ΕΕΔΣΑ είναι αρωγός πολλών προσπαθειών με απώτερο σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος και γι αυτό, μέσα από την εμπειρία της στα σχετικά θέματα έχει να προτείνει ορισμένες γενικές κατευθύνσεις για την Διαχείριση Στερεών Αποβλήτων στην Ελλάδα.

Όντας επιστημονικά αντικειμενικοί, δεν πρέπει να κάνουμε αποκλεισμούς σε καμιά τεχνολογία. Η ενεργειακή – θερμική αξιοποίηση των αποβλήτων είναι μια σύγχρονη, δοκιμασμένη Τεχνολογία που, παράλληλα με τις άλλες εναλλακτικές Τεχνολογίες, θα πρέπει ισότιμα να αποτιμάται, στην κάθε περίπτωση, με βάση τεχνολογικά, οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Υπάρχουν επιστημονικές μεθοδολογίες αξιολόγησης κάθε εναλλακτικής μεθόδου και επιλογής της πιο ενδεδειγμένης για την κάθε περίπτωση Τεχνολογίας, με βάση τα παραπάνω κριτήρια (CBA, LCA κλπ).

Παράλληλα θα πρέπει

•Να προχωρήσουν άμεσα οι ειλημμένες αποφάσεις του κράτους και των περιφερειακών σχεδιασμών για την ΔΣΑ με τις ενδεχόμενες τροποποιήσεις-προσαρμογής στα νέα τρέχοντα ποσοτικά, ποιοτικά και οικονομκά δεδομένα – Αλλιώς αναμένονται νέα πρόστιμα και προσφυγές στην ΕΕ

•Υλοποίηση των ολοκληρωμένων σχεδίων διαχείρισης με χρήση τεχνοοικονομικά βέλτιστων τεχνολογιών & τρόπων αξιολόγησης, χωρίς αποκλεισμούς τεχνολογιών και αγκυλώσεις (Οι ΧΥΤΑ να λειτουργούν συμπληρωματικά σαν ΧΥΤΥ – εφαρμογή της Οδηγίας Landfill Directive 99/31 για ταφή επεξεργασμένων απορριμμάτων και μείωση βιοαποδομησίμων έως το 2012 – συναποτέφρωση RDF – τεχνολογίες ενεργειακής αξιοποίησης)

•Ευρεία εφαρμογή της ανακύκλωσης για επίτευξη των στόχων της ΕΕ για το κάθε υλικό, καθώς και μεθόδων λιπασματοποίησης.

•Βιώσιμη διαχείριση απορριμμάτων, όχι μεταβίβαση περιβαλλοντικών προβλημάτων στις επόμενες γενεές.

•Αναγκαστικά αύξηση της διαχείρισης του κόστους ανά τόνο απορριμμάτων, έτσι ώστε να είναι εφικτές υψηλής τεχνολογίας επενδύσεις

•Τα έσοδα από τον φόρο ταφής μπορούν να επιδοτούν τις επενδύσεις αποκατάστασης των ΧΥΤΑ ή άλλες επενδύσεις σε ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις διαχείρισης μέσα από αντίστοιχο ταμείο.

•Να πεισθούν οι πολίτες και οι δήμαρχοι ότι είναι μύθος ότι το κόστος ταφής σε ΧΥΤΑ και η ανεξέλεγκτη διάθεση είναι το πιο συμφέρον, αν αναλογιστούμε τα οφέλη που προκύπτουν από την σωστή διαχείριση και το κόστος της περιβαλλοντικής υποβάθμισης της περιοχής (που έχει αρκετά σημαντικό κόστος αποκατάστασης).

•Οικονομικά κίνητρα και πλήρης κοστολόγηση των προσφερομένων υπηρεσιών.

•Ανταποδοτικότητα κόστους για τους πολίτες και τους φορείς, στα πλαίσια της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει»

•Πρέπει να καταρτιστεί σχέδιο υλοποίησης της οδηγίας 99/31 που προβλέπει την εκτροπή των βιοαποδομήσιμων από τους ΧΥΤΑ

•Πρέπει να υπάρξει σχέδιο εναρμόνισης στην οδηγία 99/31 των υφιστάμενων ΧΥΤΑ (σχέδιο /εκτροπής / ΧΥΤΑ) με θεσμοθέτηση κριτηρίων υποδοχής των αποβλήτων σε κάθε ΧΥΤΑ / Περιφέρεια με βάση την επεξεργασία που έχουν υποστεί. (μέτρηση βιοαποδόμησης και δείκτες) Αν δεν γίνει αυτό αναμένεται νέος γύρος προστίμων λόγω μη επίτευξης στόχων μετά το 2010)

•Πρέπει να αλλάξουν οι υφιστάμενες προδιαγραφές του RDF (KYA 114218) και αντικατάσταση τους με σύγχρονες Ευρωπαϊκές προδιαγραφές)

•Στελέχωση των ΦΟΔΣΑ με υψηλού επιπέδου προσωπικό

•Συμμετοχή των ιδιωτών στην προσπάθεια βελτίωσης του τρόπου διαχείρισης των στερεών αποβλήτων μέσω Συμπράξεων Δημοσίου & Ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ)

•Αλλαγή καταναλωτικών προτύπων και τρόπων παραγωγής

•Προώθηση προγραμμάτων ευαισθητοποίησης και πληροφόρησης των πολιτών και των εμπλεκομένων φορέων πάνω στα προβλήματα, τις σύγχρονες τεχνολογίες αντιμετώπισης & τις τεχνολογικά εφικτές και βέλτιστες λύσεις

•Οι εξελίξεις (και οι νομοθετικές απαιτήσεις της ΕΕ) καθιστούν επιτακτική, πλέον, την ανάγκη να προχωρήσουν τα απαιτούμενα έργα για την Διαχείριση των απορριμμάτων στην χώρα μας, με βάση έναν νέο εθνικό σχεδιασμό, έτσι ώστε ως το 2013, οπότε και θα πρέπει ήδη, σύμφωνα με την οδηγία πλαίσιο για τους ΧΥΤΑ, να εκτρέπονται 50% των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων, να επιτύχουμε τον στόχο αυτόν. Διαφορετικά, νέα εξοντωτικά πρόστιμα (αντίστοιχα αυτών για τις ανεξέλεγκτες ανοικτές χωματερές – ΧΑΔΑ) μας περιμένουν από την ΕΕ.