Με μεγάλη επιτυχία ξεκίνησε ο κύκλος των Stammtische της μετά την πανδημία περιόδου. Η πρώτη αυτή συνάντηση, στην ουσία είναι το 8ο Stammtisch, που προετοίμασε και συντόνισε η Σοφία Χριστοφορίδου, δεν έγινε, όπως παλιά, στο Beer Academy ή σε κάποια άλλη μπυραρία, αλλά στο σχολείο, στην αυλή, με πολύ ωραίο καιρό, με φαγητά και ποτά.
Παρούσες και παρόντες ήσαν απόφοιτοι από όλες τις ηλικίες. Ήταν και ένας μαθητής και μία μητέρα. Ο νεώτερος απόφοιτος ήταν ο Δημήτρης Κεραμίδας, από το 2017, και η πιό παλαιά ήταν η Τένια Παπαδάκη, από το 1967. Ανάμεσα στα δύο άκρα η Λένα Τσιπούρη, (’71), ο Τάσος Καβαδέλλας (’71), ο Κώστας Γαλάνης (’74), η Σοφία Χριστοφορίδου (’80), η Αγγελική Κανελλακοπούλου (’85), ο Αλέξης Δημητράς (’89), η Βανέσσα Μαυροειδή (’97) με τον γιό της, μαθητή, Δημήτρη Τσάκωνα και η Φανή Χαραλαμπίδου
Ο Γιώργος Ευγενίδης ξεκίνησε με την επισήμανση ότι, αυτό που διαφοροποιεί αυτές τις Ευρωεκλογές, είναι ότι διεξάγονται μόνες τους, δίχως διπλές κάλπες. Το 2014 και το 2019 είχαμε ταυτόχρονα και τις Αυτοδιοκητικές, οπότε για λόγους προφανείς (πχ ενδιαφέρον για την εκλογή των τοπικών αρχόντων) υπήρχε προσέλευση. Αυτήν τη φορά η εκτίμηση είναι ότι το ενδιαφέρον θα είναι μειωμένο και μακάρι η συμμετοχή να ξεπεράσει το 45%.
Η δεύτερη επισήμανση ήταν ότι όσα κόμματα μπορούν να κινητοποιήσουν ψηφοφόρους θα έχουν αυξημένη συμμετοχή.
Η τρίτη επισήμανση είναι ότι τα πρόσωπα από μόνα τους δεν πρόκειται να διαφοροποιήσουν την κατάσταση. Για παράδειγμα ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ή ο Φρέντι Μπελέρης δεν θα φέρουν νέους ψηφοφόρους.
Συζητήθηκε αν θα γίνει στροφή προς τα δεξιά και αν η περίπτωση Ανδρέα Λοβέρδου θα ευδοκιμήσει και η εκτίμηση ήταν ότι εκείνοι που θέλουν να εκφράσουν την διαμαρτυρία τους προς την κυβέρνηση, αλλά δεν επιθυμούν να ενισχύσουν την αντιπολίτευση ενδεχομένως να επιλέξουν περιπτώσεις σαν αυτήν του Ανδρέα Λοβέρδου.
Η κουβέντα προσανατολίσθηκε στην ανάγκη τα κόμματα να ασχοληθούν κυρίως με τα ευρωπαϊκά και λιγότερο με τα δικά τους. Με λίγα λόγια ο Γιώργος Ευγενίδης τόνισε ότι εδώ, στην Ελλάδα, ψηφίζουμε με το σκεπτικό ότι θέλουμε να κάνουμε “επίδειξη ποσοστών” αντί να αναδεικνύουμε τα πραγματικά προβλήματα, που απασχολούν την Ευρώπη, και στην ερώτηση: “Μάριο Ντράγκι ή Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν;” παρουσίασε τις διαφορές των δύο “υποψηφίων”, που εστιάζονται κυρίως στην παρουσία της Αμερικής και του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.
Ολοκληρώνοντας την συζήτηση τονίστηκε η διαπίστωση ότι η Ευρώπη μικραίνει πληθυσμιακά και οι επόμενη “βόμβα” θα είναι η Αφρική, με την Κίνα και την Ρωσία να την εντάσσουν ολοένα και περισσότερο στην σφαίρα επιρροής τους. Ακόμη, η Ευρώπη, η οποία δεδομένου ότι δεν διαθέτει στρατό και εξαρτάται από την απόλυτη ομοφωνία στην λήψη αποφάσεων κινείται με πολύ αργά βήματα αδυνατώντας να επιδείξει αντακλαστικά που επιβάλλουν οι περιστάσεις, όπως αυτή της Ουκρανίας.
