Ότι και να πούμε, ότι και να γράψουμε θα είναι λίγο.
Ο Στέλιος Παπαπέτρου επιμελήθηκε, συντόνισε, παρουσίασε μία μοναδική παράσταση. Τα πάντα λειτούργησαν άψογα.
Οι ηθοποιοί πιό καλοί από επαγγελματίες,
η παρεμβολή της μουσικής καταπληκτική ιδέα,
οι τραγουδιστές έτοιμοι για καριέρα,
το σκηνικό πανέμορφο.
38 χρόνια αγγίζει ο Στέλιος την τελειότητα. 38 χρόνια είναι πολλά, αλλά για εμάς είναι λίγα. Θα θέλαμε άλλα τόσα.
Βέβαια και τα πρόσωπα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Ίσως δεν υπάρχει καλύτερη Φαύστα από αυτήν της Αγγελικής. Ίσως δεν υπάρχει καλύτερη φιγούρα συντονιστή από αυτήν του Στέλιου, ίσως δεν υπάρχει καλύτερη Μαριάνθη από αυτήν της Ιωάννας, ίσως δεν υπάρχει καλύτερη φωνή από αυτήν της Λήνας, ίσως δεν υπάρχει καλύτερος πιτσιρικάς από τον Φαίδωνα, ίσως δεν υπάρχουν καλύτερες μαντάμ από αυτές της Ζωής και της Λίζας.
Θα πείτε ότι είμαστε υπερβολικοί. Είμαστε υπερβολικά υπερήφανοι, διότι όλοι αυτοί που αναφέραμε συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του Στέλιου, είναι απόφοιτοι. Για αυτό τους αναφέρουμε πρώτους. Όλοι ήσαν υπέροχοι, και οι Μαγγίδηδες και ο Τόλιας και ο Rolland.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η Κιτσοπούλου, η Ματίκα, η Βολιώτη, ο Karmakar, η Ψωμά, η Ρευματά, η Μπάνου, ο Κουκαλάνι, ο Δημόπουλος, ο Andree – για να αναφέρουμε γρήγορα μερικούς – δεν είναι μία τυχαία ιστορία. Υπάρχει σπορά από τον Στέλιο και ο σπόρος που έχει σπείρει κάθε χρόνο ανθεί. Ο Φαίδωνας Κορακιανίτης δεν διδάσκει, ούτε είναι καν σήμερα στη Σχολή. Είναι όμως απόφοιτος. Είναι ο σπόρος. Ο Αιμίλιος Βεάκης έμπαινε στα καμαρίνια του Εθνικού και έλεγε “εδώ μυρίζει σπέρμα”. Η Aula στην παράσταση του Στέλιου μύριζε δημιουργία.
Νομίζουμε ότι η παράσταση πρέπει να επαναληφθεί, διότι είναι τόσο καλή και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, που πρέπει και άτομα εκτός σχολείου να την παρακολουθήσουν.