Φιλοξενήσαμε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη με τίτλο: “Φώτης Απέργης: «Ακούγοντας» το μέλλον σε μουσικές συνεντεύξεις”, αλλά πιστεύουμε ότι πρέπει να επιμείνουμε στο βιβλίο του Φώτη Απέργη, διότι όπως αναφέρει ο ίδιος:

«Aρχισα να γράφω γιατί πολλές φορές σε παρέες όλα αυτά τα χρόνια έλεγα ιστορίες και με κοιτούσαν έκπληκτοι: μα με τον Γκιλέσπι, με τον Τζέιμς Μπράουν, πρέπει να τα γράψεις αυτά…»

Έτσι παρουσιάζουμε μία συνέντευξή του στην Μαρία Κατσουνάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή” με αφορμή το βιβλίο του, από όπου έχουμε δανειστεί ένα τμήμα της φωτογραφίας του συγγραφέα.

– Ζήσαμε όταν αποχωρούσε από τη ζωή ο Χατζιδάκις και συγχρόνως ένας κόσμος ολόκληρος συναγωνίζονταν για τα πρωτεία της δευτεράντζας.

– Θρηνούμε τόσο ελαφρά που ελπίζουμε τόσο λίγο

– Μέσ’ από τη μικρή οθόνη παγιώνεται η μεγάλη μετριότητα. Πάντα υπήρχαν μουσικοί με κάποιο ταλέντο διαφημιστή. Σήμερα ευδοκιμούν οι διαφημιστές με κάποιο ταλέντο μουσικού.

– Του είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις το 1991, σε μία συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ολοκληρώνοντας τη συζήτησή τους: «Υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο εμπόρευμα και στο καλλιτέχνημα. Το πρώτο παρασκευάζεται για να καταναλωθεί. Το δεύτερο μπορεί να είναι πολύ, λιγότερο ή καθόλου επιτυχές για εμπορία, όμως, η ειλικρίνεια των προθέσεών του του προσδίδει σοβαρότητα και αυθεντικότητα. Δυστυχώς, η λέξη “τραγούδι” χρησιμοποιείται και στις δύο περιπτώσεις. Γι’ αυτό αναγκαζόμαστε κάθε τόσο να κάνουμε διευκρινίσεις». Τον ρώτησε ο Φ. Απέργης αν είχε καμιά ιδέα για τον τίτλο. Απάντησε χαμογελώντας: «Γίνεται παρεξήγηση και δίνω την εξήγηση!»

είναι μερικές από τις αναφορές του συγγραφέα. Περισσότερα…