Ο Αργύρης Σφουντούρης ήρθε την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013 στη Βιβλιοθήκη της Σχολής και μίλησε στους μαθητές για το Δίστομο, για τον αγώνα του να μεγαλώσει στην Ελβετία και να σπουδάσει. Μίλησε για τους αγώνες του ενάντια στη χούντα, για τις προσπάθειές του όταν το 1994, με αφορμή την 50ή επέτειο της σφαγής του Διστόμου, διοργάνωσε σε συνεργασία με την κοινότητα του Διστόμου στο Ευρωπαϊκό κέντρο πολιτισμού στους Δελφούς ένα «Συνέδριο για την Ειρήνη». Σκοπός εκείνου του συνεδρίου ήταν οι συμμετέχοντες να εξετάσουν τα θέματα «Μνήμη — Θρήνος — Ελπίδα» για τις προσπάθειες στην Γερμανία, στην Ελλάδα και αλλού για την αποζημίωση, την υπερνίκηση του μίσους και την συμφιλίωση.
Ο Αργύρης, γεννημένος το 1940, έμεινε ορφανός το 1944, όταν στις 10 Ιουνίου, μία μεραρχία των Ες-Ες σκοτώνει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Διστόμου. Ο τετράχρονος Αργύρης που χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο στον Πειραιά και μετά από μερικά χρόνια μία αποστολή του Ερυθρού Σταυρού τον μεταφέρει στο παιδικό χωριό Πεσταλότσι στο Τρόγκεν της Ελβετίας. Εκεί μιά Ελληνίδα ψυχολόγος, η Βεατρίκη Δημητριάδου, θα βοηθήσει τον Αργύρη και τα άλλα παιδιά να βρουν το νέο τους δρόμο.
Αυτή η Ελληνίδα, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής το 1942, όταν τα στρατεύματα κατοχής ήταν στην Αθήνα, εργάστηκε στο Πεσταλότσι από το 1954 ως το 1988, ήρθε στη Βιβλιοθήκη, άκουσε και καμάρωσε τον Αργύρη, που τον είδε να μεγαλώνει και να καταφέρνει τόσα. http://www.fontanafilm.ch/DOKFILME/argyris/argyris_g.html
Ο Αργύρης Σφουντούρης ήρθε την Τετάρτη 17 Απριλίου στη Βιβλιοθήκη της Σχολής και μίλησε στους μαθητές για το Δίστομο, για τον αγώνα του να μεγαλώσει στην Ελβετία και να σπουδάσει. Μίλησε για τους αγώνες του ενάντια στη χούντα, για τις προσπάθειές του όταν το 1994, με αφορμή την 50ή επέτειο της σφαγής του Διστόμου, διοργάνωσε σε συνεργασία με την κοινότητα του Διστόμου στο Ευρωπαϊκό κέντρο πολιτισμού στους Δελφούς ένα «Συνέδριο για την Ειρήνη». Σκοπός εκείνου του συνεδρίου ήταν οι συμμετέχοντες να εξετάσουν τα θέματα «Μνήμη — Θρήνος — Ελπίδα» για τις προσπάθειες στην Γερμανία, στην Ελλάδα και αλλού για την αποζημίωση, την υπερνίκηση του μίσους και την συμφιλίωση.
Ο Αργύρης, γεννημένος το 1940, έμεινε ορφανός το 1944, όταν στις 10 Ιουνίου, μία μεραρχία των Ες-Ες σκοτώνει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Διστόμου. Ο τετράχρονος Αργύρης που χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο στον Πειραιά και μετά από μερικά χρόνια μία αποστολή του Ερυθρού Σταυρού τον μεταφέρει στο παιδικό χωριό Πεσταλότσι στο Τρόγκεν της Ελβετίας. Εκεί μιά Ελληνίδα ψυχολόγος, η Βεατρίκη Δημητριάδου, θα βοηθήσει τον Αργύρη και τα άλλα παιδιά να βρουν το νέο τους δρόμο.
Αυτή η Ελληνίδα, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής το 1942, όταν τα στρατεύματα κατοχής ήταν στην Αθήνα, εργάστηκε στο Πεσταλότσι από το 1954 ως το 1988, ήρθε στη Βιβλιοθήκη, άκουσε και καμάρωσε τον Αργύρη, που τον είδε να μεγαλώνει και να καταφέρνει τόσα. http://www.fontanafilm.ch/DOKFILME/argyris/argyris_g.html
 |
 |
 |
 |
 |
 |
