Η Paula Lakah “μίλησε για τέχνη…“. Την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013 είχαμε τη χαρά να ακούσουμε την αρχιτεκτόνισσα και γλύπτρια Paula Lakah (απόφοιτο του 1973 του γερμανικού τμήματος) να παρουσιάζει τη δουλειά της. Δίπλα της η δημοσιογράφος, αρθρογράφος από το Athens Voice, Ευγενία Μίγδου μίλησε για την απόφοιτό μας.
Παρόντες συμμαθητές και συμμαθήτριες της Πάολα και άλλοι. Η Λίζα Γεωμπρέ, ο Μάκης Δριμαρόπουλος με τη σύζυγό του, ο Αρης Μασουρίδης, η Ειρήνη Παλάσκα, ο Κώστας Γαλάνης, ο Γιώργος Αρεταίος, η Φάννυ Γεωμπρέ, ο Τόμας Γκρέβε με τη συζυγό του κ.α.
Η παρουσίαση ξεκίνησε με την καλλιτέχνιδα, που πρόβαλε βίντεο από εκθέσεις της και την Ευγενία Μίγδου που μίλησε και στο τέλος έγινε συζήτηση με όλους τους παρόντες.Η Paula Lakah “μίλησε για τέχνη…”. Την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013 είχαμε τη χαρά να ακούσουμε την αρχιτεκτόνισσα και γλύπτρια Paula Lakah (απόφοιτο του 1973 του γερμανικού τμήματος) να παρουσιάζει τη δουλειά της. Δίπλα της η δημοσιογράφος, αρθρογράφος από το Athens Voice, Ευγενία Μίγδου μίλησε για την απόφοιτό μας.
Παρόντες συμμαθητές και συμμαθήτριες της Πάολα και άλλοι. Η Λίζα Γεωμπρέ, ο Μάκης Δριμαρόπουλος με τη σύζυγό του, ο Αρης Μασουρίδης, η Ειρήνη Παλάσκα, ο Κώστας Γαλάνης, ο Γιώργος Αρεταίος, η Φάννυ Γεωμπρέ, ο Τόμας Γκρέβε με τη συζυγό του κ.α.
Η παρουσίαση ξεκίνησε με την καλλιτέχνιδα, που πρόβαλε βίντεο από εκθέσεις της και την Ευγενία Μίγδου που μίλησε και στο τέλος έγινε συζήτηση με όλους τους παρόντες.
 |
 |
 |
 |
Η ομιλία της Ευγενίας Μίγδου
Καλησπέρα σε όλους σας!
Είναι μεγάλη χαρά μου απόψε που μου δίνεται η ευκαιρία να πω δυο λόγια για την φίλη Π.Λ., τη δουλειά της οποίας παρακολουθώ τα τελευταία 10 περίπου χρόνια. Τις περισσότερες φορές οι καλλιτέχνες δυσκολεύονται όχι τόσο να μιλήσουν για τη δουλειά τους όσο να την προωθήσουν και να προβάλλουν τον εαυτό τους. Και βέβαια όσο πιο αυθεντικός και χαρισματικός είναι ένας καλλιτέχνης τόσο περισσότερο σεμνός είναι και, συγχρόνως ανασφαλής και ανικανοποίητος με το έργο και τη δουλειά του. Η πρωτοβουλία του Συλλόγου αποφοίτων της Γερμανικής Σχολής να παρουσιάσει το έργο της Π.Λ., είναι μια επιβεβαίωση για τη δουλειά της και ελπίζω να λειτουργήσει και ενθαρρυντικά, γιατί όλοι δοκιμαζόμαστε σκληρά μέσα στην κρίση.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η δουλειά της Π. προηγείται της εποχή της. Εδώ και 3 δεκαετίες καταπιάνεται και υλοποιεί τις πιο πρωτότυπες και ευρηματικές ιδέες. Τα έργα της είναι πραγματικές «επινοήσεις» από τη σύλληψη της αρχικής ιδέας μέχρι και το τελικό αποτέλεσμα. Και δεν θα κρύψω (γιατί το έχω δει η ίδια πολλές φορές με τα μάτια μου), ότι οι δημιουργίες της, απαιτητικές σε σχεδιαστικό επίπεδο και υψηλής αισθητικής, βρίσκουν συχνά μιμητές και αντιγραφείς από μικρή μέχρι και μεγαλύτερη κλίμακα. Ωστόσο, όπως συχνά συμβαίνει με τους δημιουργούς που βρίσκονται μπροστά από την εποχή τους, η ανταπόκρισή που βρίσκουν, με λίγες εξαιρέσεις, δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς. Οι ιδέες και οι δουλειές της Π., οι διάφορες εξερευνήσεις και οι πειραματισμοί της – avant garde το 1983 – έβρισκαν το κοινό απροετοίμαστο και ίσως αμήχανο. Σήμερα, με μεγάλη καθυστέρηση, παρόμοια concept λανσάρονται ως κάτι το καινούργιο, ενώ περνούν ευκολότερα σε ένα μαζικό (mainstream) επίπεδο. Οπωσδήποτε όμως υπάρχει μεγάλη απόσταση από το γνήσιο στο αντίγραφο και από το πρωτότυπο στο παράγωγό του. Λέγοντάς το αυτό, δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν σήμερα καλλιτέχνες και δουλειές που ξεχωρίζουν. Απλά θέλω να τοποθετήσω τα πράγματα στην χρονική τους διάσταση. Έχω σκεφτεί αρκετές φορές ότι το ταλέντο της Π. στο design, στη γλυπτική και την χρήση των υλικών, θα έβρισκε μεγαλύτερες ευκαιρίες αν η ίδια είχε δραστηριοποιηθεί στο εξωτερικό. Αντίθετα με την Ιταλία και πιο πρόσφατα την Ισπανία – για να μην αναφερθούμε στη Δανία και τις βορειο-ευρωπαικές χώρες που δίνουν προτεραιότητα στο design, οι αντίστοιχοι δημιουργοί στην Ελλάδα, συναντούν σχεδόν αποκλειστικά αντιξοότητες. Για αυτούς τους λόγους το ότι η Π. έχει κερδίσει φανατικούς θαυμαστές αλλά και αναγνώριση από όσους κατέχουν το αντικείμενο, αποτελεί την πιο αδιαμφισβήτητη αναγνώριση του έργου της.
Μετά από αυτή την απαραίτητη για μένα εισαγωγή, έρχομαι στο θέμα. Παρότι γερμανοτραφής, οι πολιτισμικές αναφορές της Π. έχουν ρίζες στην Ελληνο-συριακή της καταγωγή, αλλά και στα βιώματα από την Αίγυπτο όπου έζησε πριν έρθει στην Ελλάδα. Απόφοιτη της Γερμανικής Σχολής της Αθήνας συνέχισε τις σπουδές της στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Μονάχου. Στράφηκε στη συνέχεια σε ένα μεταπτυχιακό με αντικείμενο την αναστήλωση παλαιών κτηρίων, αλλά με την επιστροφή της στην Ελλάδα τα ενδιαφέροντα διευρύνθηκαν και τελικά μετατοπίστηκαν. Από την αρχιτεκτονική μεταπηδά στις συγγενικές πλαστικές τέχνες, στο design, στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Καταπιάνεται επίσης με την κεραμική, την χρυσοχοΐα και εξερευνά πληθώρα υλικών από τα πιο πολυτελή (χρυσός, ασήμι, έβενος) ως τα ευτελέστερα (χαρτί, ύφασμα κτλ.), καθώς και τα επαναχρησιμοποιούμενα.
Εκτός από γλυπτά και γλυπτικές συνθέσεις, έχει σχεδιάσει πολυμορφικά έπιπλα, φωτεινά σινιάλα, φωτιστικά, γλυπτικά κοσμήματα και αντικείμενα design. Επίσης, performances, ενότητες σώματος και χώρου όπου έχει δουλέψει πάνω στην ιδέα τρισδιάστατων γλυπτικών έργων με σκηνικά, κοστούμια, ήχο, φωτισμό και χορογραφίες.
Σε όλα σχεδόν τα έργα της κυριαρχεί η έντονη γεωμετρία: τρίγωνα, κύκλοι, καμπυλόγραμμα και τεθλασμένα σχήματα, που παραπέμπουν σε βασικές δομές της ύλης και της φύσης αλλά και σε αρχετυπικά σύμβολα.
Τα επαναχρησιμοποιούμενα υλικά, όχι πάντα εμφανή με την πρώτη ματιά, υπηρετούν την άποψή της να αξιοποιείται και να μεταμορφώνεται αυτό που υπάρχει για τη δημιουργία κάτι καινούργιου.
Κύριο χαρακτηριστικό στα έργα της είναι η σχεδιαστική ευρηματικότητα, η πλαστικότητα, η πολυμορφία και η δημιουργική εναλλακτικότητα στη χρήση τους, λειτουργική αλλά και αισθητική.
Ως προς το τελικό αποτέλεσμα, η έμφαση αποδίδεται με λιτές φόρμες και, τα τελευταία χρόνια, στην ελαφρότητα και τη διαφάνεια. Και αυτή η αφαιρετική διαδικασία υπηρετεί την ανάδειξη της ουσίας και την αξία της μορφής.
Τα έργα, είτε γλυπτά και αντικείμενα design είτε φωτιστικά και κοσμήματα είναι, πολύ συχνά, εξελιγμένα παιχνίδια. Οι καλλιτεχνικές επινοήσεις της κρύβουν εκπλήξεις καθώς και χιούμορ που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ο παρατηρητής, σαν ιδανικός ενδιάμεσος, αποκτά την απροσδόκητη ικανότητα να γίνεται συνδημιουργός τους. Εξετάζοντάς τα, ανακαλύπτει τις δυνατότητές τους να μεταστοιχειώνονται, να μεταμορφώνονται, να ζωντανεύουν. Μετατρέπονται με αυτό τον τρόπο σε «αντικείμενα – φετίχ» με «υπερφυσικές» ιδιότητες.
Όμως επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις οι εικόνες μιλάνε καλύτερα, το βίντεο που ακολουθεί θα δώσει μια πιο σαφή και ολοκληρωμένη άποψη για τη δουλειά της. Εγώ της εύχομαι καλή συνέχεια και “Open ur Wings”, όπως είναι και το μήνυμα που φέρει το γούρι που έφτιαξε για το 2014.
Σας ευχαριστώ πολύ.
