Καμιά φορά πολλά παν στραβά. Αφήστε που κάτι στραβό -αντίθετο του αναμενόμενου- μπορεί να είναι προτιμώτερο!
Αρχικά αναγγέλθηκε στεγνός καιρός και προγραμματίστηκε το Wandertag. Μετά προβλέφτηκαν καταιγίδες με μαύρα συννεφάκια και μικρούς ζωγραφισμένους κεραυνούς. Το Wandertag ανεβλήθη…
Μετά άλλαξε η πρόγνωση καιρού σε ψιχάλα. Ξαναπροσκλήθηκαν οι συμμετέχοντες μαζί με το αδιάβροχο και την ομπρέλα τους. Προθυμοποιήθηκαν ο Χρήστος και ο Αντώνης. Οι υπόλοιποι άλλαξαν στο μεταξύ σχέδια. Τελικά την Κυριακή είχε λιακάδα, μιά χαρά…
Φτάνουμε στο φράγμα Μαραθώνα με σκοπό να κατεβούμε αμέσως στην βάση του όπου υπάρχει <<Ναός>>, μαρμάρινο αντίγραφο του θυσαυρού των Αθηναίων στους Δελφούς. Εδώ, λέει ο Αντώνης, έχω υπηρετήσει σε στρατιωτική φρουρά πριν σαράντα πέντε χρόνια!
Στην αρχή της σκάλας προς την βάση, κλειδωμένο πορτάκι: <<Απαγορεύεται>> -Ας το πηδήξουμε. Βγαίνει σεκιουριτάς από φυλάκιο απέναντι : – Δεν επιτρέπεται! Ο Αντώνης τον καλοπιάνει. Εις μάτην. Δεύτερο στραβό.
Έχω τον χάρτη με οδηγίες στη φωτογραφική μηχανή μου! Ανοίγω το σακκίδιο: Η μηχανή φορτίζει ακόμη στο σπίτι μου…3ο στραβό.
Μπαίνουμε πάλι στ’αμάξι, όπως θυμάμαι τους δρόμους, να πιάσουμε την ρεματιά του Χάραδρου από την κάτω μεριά, στον πύργο Οινόης, κοντά στο χωριό Μαραθώνας. Σταματάμε, ρωτάμε, φτάνουμε εύκολα.
Φράγκικος πύργος χτισμένος στα 1250, όταν κατέρεε το Βυζάντιο.
Ακέραιο γενικά κτίσμα. Κράτησε.
Οι Φράγκοι εργολάβοι ανέβηκαν στην εκτίμησή μας..
Βρήκαμε και το ξωκλήσι των Αγίων Αποστόλων. Πράσινο λιβάδι, καλαμιές, σχοίνοι, πανύψηλα πλατάνια, πολύ όμορφα.
Εκεί κοντά υπάρχουν ερείπια ναού του Πυθίου Απόλλωνα.
Από ‘κει έφευγαν οι Αθηναϊκές πρεσβείες προς τους Δελφούς.
Βρήκαμε και το διαμορφωμένο μονοπάτι. Μπλέξαμε και στην βλάστηση και κάτι αυθαίρετα χωραφάκια αλλά τελικά φτάσαμε στο καλό κομμάτι.
Στην κοίτη του Χάραδρου, αγωγοί της ΕΥΔΑΠ υπόγειοι,από την λίμνη υδρεύουν τα χωριά, τον Αγιο Ανδρέα, ίσως την Ραφήνα. Φαίνεται ότι λόγω του έργου, διαμόρφωσαν όμορφο βατό χωματόδρομο στην κοίτη. Τα δέντρα ψηλά πάνω μας. Η θέα των γκρεμών στις όχθες εντυπωσιακή.
Βρήκαμε και τέσσερα τσοπανόσκυλα, όχι πολύ φιλικά.
Θεέ μου τα λέω ωραία.
Ευτυχώς βρέθηκε ο τσομπάνος που ήταν πολύ φιλικός και έβαλε τάξη.
Τα γίδια μας αγνόησαν.
Μετά ησυχία.
Ο σεκιουριτάς είχε δίκιο. Στην βάση του φράγματος, πάλι περίφραξη, τον Ναό δεν τον είδαμε. Όλα τ’άλλα όμως ήταν πολύ καλά.
Θα ξαναπάμε!
