Θερμοκρασία 2 με -2. Λιακάδα μερικές φορές. Μαύρο σύννεφο αραγμένο στις κορυφές. Χιόνι πούδρα, 20 εκατοστά, στεγνό από το κρύο. Πόδια χέρια παγώνουν, παρά τα ρούχα. Ζεσταίνουν πάλι με την κίνηση.

Δεν δέχονται πεζοπόρους στο τελεφερίκ σήμερα. Τους καταλαβαίνουμε, με το χιόνι θα έρθει υπερβολικός κόσμος να ανέβει ψηλά στην Πάρνηθα.

Πιάνουμε την ρεμματιά δυτικά απ’το Μαυροβούνι, την μικρή Χούνη. Έχει ένα απόκρημνο πέρασμα: Με πάγο δεν περνιέται. Θα δούμε. Ευτυχώς το έχουν περπατήσει. Τα βήματα στο χιόνι θα βοηθήσουν.

Ανεβαίνουμε τον δασικό δρόμο. Χάνουμε τα σκαλάκια που πάνε Μον Παρνές ντιρέκτ. Κάπου δεξιά αρχίζει, δεν το είδα. Πιό πάνω στην καμπή φεύγει το μονοπάτι μας. Αρχίζουμε σε πευκοδάσος και ψηλή μακία βλάστηση. Όλα με χιόνι.

Σε ένα σημείο, η ρεματιά καλυμμένη με γκωνάρια. Ο Αντώνης οδηγεί. Πιάνει τη δεξιά πλαγιά, σκαρφαλώνουμε με έλξη, περνάμε. Ο Τζέφρυ πάει απέναντι όπου και σημάδια μονοπατιού. Τελικά μας συναντά με πιό εύκολο τρόπο.

Πιό πάνω φτάνουμε στο δύσκολο σημείο. Ο Αντώνης κρατιέται στην κοίτη για σιγουριά. Έχει ένα βράχο σε κλίση, γλυμένο απ’το νερό, γλυστράει πολύ. Κάνει μιά αναρρυχητική κίνηση, πόδι εδώ, πλάτη εκεί, σκαρφαλώνει. Πιάνεται και βοηθά τους επόμενους να κάνουν το βήμα.

Περάσαμε. Φτάνουμε στο σημείο που η θέα ανοίγει: Μπαίνουμε σε καμμένη περιοχή. Με τα χιόνια δεν είναι πολύ άσχημο. Ακολουθούμε νέα σήμανση, μέσα σε ρηχή ρεματιά που φεύγει ανατολικά. Ανάβαση.

Η Βάσω λαμβάνει μήνυμα: -Ο Γιάννης μας χαιρετά από υψόμετρο 3300μ ! Πήγε στην Ελβετία για λίγες μέρες. Εμείς εδώ στην κοντούλα Πάρνηθα… Κάπου ΔΕΝ αισθανόμαστε άτυχοι. Είναι ωραία.

Έχουμε φύγει σε νέα διαδρομή. Μήπως μπλέξουμε; Μπροστά ο Αντώνης ανεβαίνει προς κορυφούλα.

– Ας παρακάμψουμε, να δούμε που είμαστε. Νότια κάτω είναι η σκουροπράσινη δασωμένη μικρή Χούνη που μόλις ανεβήκαμε. Μετά απλώνεται το λεκανοπέδιο με δρόμους και ατέλειωτα κτίσματα. Τώρα έχουμε γκρίζο σύννεφο ψηλά με καλή ορατότητα γύρω μας. Μόλις σκάζουμε στη ράχη, νάσου το Μον Παρνές κοντά μπροστά μας! Φτάσαμε. Εύκολα με οριζόντια, ελεύθερη διαδρομή.

Βρήκαμε πολλούς εκδρομείς που ήρθαν με αυτοκίνητα. Παίζαν στα χιόνια στις απλωσιές γύρω απ’τo Καζινό.

Πήγαμε στο καταφύγιο Μπάφι, άλλη μιά ώρα δρόμο αλλά άξιζε: Φασολάδα, κρεατόσουμα, γιαούρτια, καρυδόπιτα και τελευταίο και σπουδαιότατο Τσίπουρο. Τα καθαρίσαμε όλα και τσιπουρωμένοι γυρίσαμε στο Μον Παρνές και την ξεκούραστη κάθοδο με το τελεφερίκ.

Ελάτε την άλλη φορά χάνετε!!