Κυπριανός+Ιουστίνη>Μεγάλο χωράφι>Πόρτες>Κεραμίδι>Κούμπουλα>Ταμίλθι>Χασιά

8:30 ξεκίνημα με λιακάδα. Καλή σήμανση πάνω από το μοναστήρι. Μετά το διασελάκι συνέχισα με την σήμανση που μ’έφερε στο Μεγάλο Χωράφι. Έτσι έχασα το πηγάδι Αρμάδε, άλλη φορά. Φάνηκε λίγο χιόνι. Μπήκα στις Πόρτες από τον χωματόδρομο. Θέλει κλάδεμα. Μετά χάθηκα, σχεδόν καμία σήμανση και σπάνια ορατό μονοπάτι. Κρατήθηκα δυτικά προς τα ομαλά πρανή της Κορομηλιάς και ξαναβρήκα το μονοπάτι. Μετά το ξανάχασα αλλά τα βραχάκια του Κεραμιδιού ήταν πιά φανερά. Από ‘κει πήρα την κορυφογραμμή Κεραμιδιού. Χιόνι παγωμένο. Στο βόρειο τμήμα μεγάλη θέα προς βόρειες κατευθύνσεις: Αέρας, Κυρά, Καραβόλα, Πλατύ βουνό. Όλα άσπρα.

Συναντώ δύο πεζοπόρους. Έχουν ήδη ανεβεί από κάτω ορειβατικά. Το σπήλαιο Πανός είναι άλλη μια ώρα πέρα, χωρίς καθυστερήσεις, απώλεια μονοπατιού κλπ. Αποφασίζουν να επιστρέψουν. Το κρίνουν υπερβολικό. Ρηχό χιόνι παντού. Περνώ την ράχη της Κούμπουλας και βρίσκω την αρχή του μονοπατιού που πέφτει κάτω στο ρέμα Μποντιά και το ξωκκλήσι Αγία Παρασκευή. Εδώ είναι καμμένα από την μεγάλη πυρκαϊά το 2007. Έχει νέους θάμνους αλλά με το χιόνι ο ντορός δεν διακρίνεται. Οπισθοχώρηση. Άλλοι πεζοπόροι. Ηλικιωμένοι. Απ΄ ότι ακούω φαίνεται ότι γνωρίζουν τις ερημιές της Πάρνηθας καλά. Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά η ορειβασία…

Πηγαίνω νότια και δυτικά σε χωματόδρομο με τους γκρεμούς του Άρματος να με κοιτάζουν. Ένα ελάφι. Δεν πολυφοβάται. Το φωτογραφίζω, έτσι σαν χαιρετισμός μεταξύ συναδέλφων.

Ταμίλθι. Οι ποτίστρες και το λούκι με το νερό της πηγής χάλασαν. Από παντού σταλάζουν νερά η μικρά ρυάκια. Πίνω με το ποτήρι από το χώμα. Τρώω λίγο. Υπάρχουν κάποια ψηλά πεύκα , ξεπλυμένοι καμμένοι κορμοί και πολλά νέα πευκάκια. Ήταν τόσο ζουμερό δάσος που δεν τα’καψε όλα η φωτιά. Θεοί! Έχουμε 2017! Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από την καταστροφή της Πάρνηθας! Τρέχει ο Χρόνος ο άτιμος.

Παίρνω το μονοπάτι επιστροφής. Πάλι το Άρμα. Βλέπω μια σπηλιά απέναντι που σημειώνει ο χάρτης. Στα υπ’όψιν όταν βρεθούμε εκεί. Ατελείωτη κατηφόρα μέσα σε ωραίο πευκοδάσος με γκρεμούς στα αριστερά. Σε λίγο φτάνω στη Χασιά. Τέρμα για σήμερα.

Φωνές, συζητήσεις, ψηλά παρακάτω ένας κρέμεται στον γκρεμό. Μμμ… αναρριχητές. Πλησιάζω και παρακολουθώ. Ο τύπος σκαρφαλώνει στην άκρη μιας μικρής σπηλιάς …αρνητικά. Ωραίος! Κάθε τόσο περνάει καραμπίνερ σε ασφάλειες που υπάρχουν ήδη στον βράχο. Μετά περνά και το σχοινί του και προχωρά πάνω. Ο σύντροφός του που τον ασφαλίζει, πίσω από ένα θάμνο δεν φαίνεται. Λέει την γνώμη του που και που.

-<< Πιο δεξιά έχει πάτημα. >>

-<< Σου έστειλα φωτογραφίες σου από την περασμένη φορά; Είσαι ..κανόνι>>

Ξαφνικά <<ΩΧ>> ο αναρριχώμενος χάνει τα κρατήματά του και πέφτει.

Μισό μέτρο παρακάτω αιωρείται στο σχοινί ασφάλειας αγγίζοντας τον βράχο με το χέρι. Ένας αναρριχάται και ο άλλος ασφαλίζει.

Με κρύα συννεφιά σύντομα έφτασα στην Χασιά και το αμάξι.

Ορειβατικοί χαιρετισμοί ΤάσοςΚ

και η ανακοίνωσή μας:

Πάρνηθα Δηλώστε συμμετοχή στο tasoskavadellas@gmail.com

‘Εχει πέσει πολύ χιόνι και υπάρχουν νερά.

Πρόταση σε βραχώδη(κάπως στεγνή) διαδρομή:

Κορυφές Άρματος(δυτική Πάρνηθα πάνω από Μονή Κλειστών)

Κάθοδος ως ρέμα Γκούρας δίπλα στα (πολλά;) νερά.

Μερικά απόκρημνα σημεία.

Περίπου 6 ώρες.

με ορειβατικούς χαιρετισμούς

Τάσος Κ