Η εκδρομή είχε αναβληθεί από τις 5.2.2017 (την θέση της πήρε η #63)

Σήμερα περπατήσαμε οκτώ ώρες. Αρχίσαμε ψάχνοντας την σπηλιά Καλαμαρά στο νότιο άκρο του Μεγάλου Άρματος Πάρνηθας. Υπάρχει νέα σήμανση που μας βοήθησε. Αλλά και λίγο ελεύθερα μέσα στα πουρνάρια, το βρήκαμε. Έχει ωραία θέα με μεγάλο πευκοδάσος προς Χασιά. Ήλιος λαμπρός παντού. Από ‘κει οδηγόντας μιά ο Αντώνης, μιά ο Dieter και μια εγώ ανεβήκαμε το Άρμα από την κόψη του, κοντά στους γκρεμούς. Φωτό στον γκρεμό, ομαδική φωτό στο κολωνάκι κορυφής, κολατσιό.

Από ‘κει οδήγησα στο πρώτο και μετά στο δεύτερο διάσελο μεταξύ μικρού Άρματος και τρίτου Άρματος. Μετά κατεβήκαμε στο πηγάδι Μαρίστας και πήραμε το μονοπάτι(μπ) για σπήλαιο Πανός μέσα σε σκιερό πευκοδάσος. Μετά ο Τζέφρυ περίμενε να ξεκουραστεί και υποσχεθήκαμε να τον βρούμε επιστρέφοντας. Έχει πολλές ορειβατικές ομάδες σήμερα. Σyναντάμε μία ερχόμενη.

Τα παιδιά μας πληροφορούν ότι έχει μεν νερά, το ρέμα της Γκούρας, αλλά διαβαίνεται. Μπαίνουμε στο βραχώδες λούκι που κατεβαίνει στο ρέμα, φτάνουμε. Πράγματι πλούσια κρυστάλλινα νερά. Πίνουμε και πλένουμε πρόσωπο. Ο Dieter επιστρέφει να βρει τον Τζέφρευ. Οι υπόλοιποι ανεβαίνουμε στο σπήλαιο Πανός. Έχει άλλους ορειβάτες.

Είσοδος στα σκοτεινά, φακοί, φωτό τους σταλακτίτες. Γυρίζουμε από το μπ, βρίσκουμε τα παιδιά να περιμένουν εκεί που τους αφήσαμε. Από πάνω μας μας κοιτούν οι κορυφές του Άρματος. Όλοι μαζί γρήγορα πια, από πολυ-διαβαινόμενο μπ με έλατα, ελατάκια και πεύκα, λάκες και την κιάφα(πέρασμα) Καλαμαρά γυρίζουμε στα αυτοκίνητα.

Εις το επανιδείν! Άμεσα έχουμε Πάρνωνα και Κιθαιρώνα…

Δευτέρα πονάνε τα πόδια μου.