Η σιδηροδρομική γραμμή για Λαμία περνά μέσα από κοιλάδα με Ελικώνα, Παρνασσό και Οίτη δυτικά και το Καλλίδρομο ανατολικά. Όλα καλά αλλά βόρεια, κοντά στην Λαμία η Οίτη και το Καλλίδρομο σμίγουν σε μιά βαθειά χαράδρα με τον ποταμό Ασωπό στο βάθος. Στο στόμιο των στενών αυτών, τα νερά βγαίνουν σε επίπεδο κάμπο φτιαγμένο από τις προσχώσεις του Σπερχειού όπου και συμβάλλουν.

Το ανάγλυφο βραχώδες, δύσβατο με πολλές μικρές απότομες ρεματιές. Από ‘κει έπρεπε, γύρω στα 1900, να περάσει το τραίνο.

Έγινε, τεχνικό επίτευγμα τότε, με αλεπάλληλα τούνελ και γέφυρες. Η στενότητα χώρου ανάγκασε τους εργάτες να ανοίξουν παράλληλη με τις γραμμές οδό για να φέρνουν υλικά χωρίς να εμποδίζουν τους συρμούς. Αυτό σώζεται σε έναν βαθμό και αποτελεί όμορφη πεζοπορική διαδρομή σήμερα. Το μονοπάτι των σιδηροδρομικών επίσης αποτελεί μιά αρχή για ανάβαση στην Παύλιανη και από ‘κει για μεγάλες ορειβατικές-πεζοπορικές διαδρομές σε όλη την Οίτη. Άσε που στο τέλος της παρούσας διαδρομής μας πέσαμε πάνω στο κάστρο της Ωριάς, ένα εντυπωσιακό ύψωμα με επίπεδη κορυφή που αποτελεί ορειβατική πρόκληση από μόνο του. Άλλη φορά…

Είναι μέρα γκρίζα. Παντού αλλού στον δρόμο από Αθήνα είχε καλό καιρό. Εδώ ήρθαν τα σύννεφα, πέσαν πάνω στην Οίτη και γίναν ψιχάλα. ‘Ολη μέρα σχεδόν. Βάλαμε αδιάβροχα πόντσο και γίναμε ..καμπούρηδες όλοι! Για να περιλάβουμε και το σακίδιο από κάτω. Τα σύννεφα σαν μπαμπάκι χωρίζουν σε κομμάτια και κολάν στις πλαγιές. Χώνονται σε πτυχές κάνοντας το ανάγλυφο έντονο. Κάποτε, πάνω από χαμηλό σύννεφο προβάλλει μιά κορυφούλα μόνη της να αιωρείται σε γαλακτερό άσπρο.

Σύραγγα πεζοπόρων. Μικρές σάρες καλύπτουν τμήματα του μονοπατιού. Πεζούλες κρατούν το επίπεδο εκεί που δεν υπάρχει βράχος. Αλλού κομμένος βράχος αφήνει εύκολα βατή προσπέλαση. Η γραμμή δεν είναι φανερή πάντα. Σε μεγάλα τμήματα το τραίνο είναι ..άφαντο σε τούνελ στα βάθη του βουνού κάτω από τα πόδια μας.

Γέφυρες με πολλαπλά τόξα ξεκινούν από σύραγγα και οδηγούν κατ’ευθείαν σε νέα σύραγγα. Νοιώθω όμορφα για ένα έργο τόσο κομψό, τόσο χρήσιμο και τόσο παλιό! Η ψιχάλα κάνει τα φύλλα να γυαλίζουν, το σύννεφο μισοκρύβει τις γέφυρες. Περνούν συρμοί. Εκατό μέτρα απάνω μας σε μυτερή προεξοχή κάθεται ένας ασπριδερός αετός!

Σταματάμε, ησυχάζουμε, βγάζουμε κάμερες. Μερικοί λένε ότι κινήθηκε, άλλοι ότι είναι ακίνητο. Ξαφνικά βγαίνουν κιρκινέζια; – κοράκια; από σπηλιά εκεί πάνω και ένα πουλί κάθεται ..στο κεφάλι του <<αετού>>. Μεγαλώνω την εικόνα του τηλεφακού: -Δεν είναι αετός, κομμάτι του βράχου είναι! Ξεφουσκώνουμε.

Φτάσαμε στον σταθμό <<ΑΣΩΠΟΣ>>. Πέρασε συρμός και μας χαιρέτισε ο μηχανοδηγός.

Γυρίσαμε από τα ίδια όμορφα. Ταβέρνα στον Γοργοπόταμο, τα φάγαμε όλα. Θα ξανάρθουμε.

Πεζοπορικά Τάσος Καβαδέλλας DSA’71

και η πρόσκλησή μας:

Στα στενά του Ασωπού, παράλληλα με την σιδηροδρομική γραμμή, θεαματικό μονοπάτι στον βράχο που κατασκευάστηκε πριν ένα αιώνα για να εξυπηρετήσει το κατασκευαστικό έργο τότε. Περίπου 6 ώρες. Εύκολα. Δηλώστε συμμετοχή στο tasoskavadellas@gmail.com

Συνεννοούμαστε για την μετάβαση εκεί. Tηλ. ανάγκης 6944 34 25 45

Όλοι έρχονται με δική τους ευθύνη για την υγεία τους η ατυχήματα. Θα είναι ωραία !!

με πεζοπορικούς χαιρετισμούς Τάσος Καβαδέλλας DSA ’71