Σμόλικας 2631μ. Θερινό ηλιοστάσιο 2017

Ο καιρός μας τα χάλασε και ο εμπνευστής της ανάβασης δεν μπόρεσε να έρθει στις νέες ημερομηνίες. Χρήστο πάμε ξανά μαζί! Είναι μεγάλο μέρος.

Κάπου είδα ότι Ήπειρος προέρχεται από το Άπειρος Χώρα. Πράγματι, τα βουνά της βόρειας Πίνδου μοιάζουν άπειρα τώρα, με Εγνατίες και Ιόνιες οδούς. Πόσο μάλλον σε παλαιότερους – πεζοπορικούς – καιρούς.

Προσεγγίσαμε από δυτική Μακεδονία, συνηθισμένοι να ταξιδεύουμε στα Γρεβενά όπου υπηρέτησε ο γιός της αδελφής μου Μέλπως. Δίστρατο, Άρματα, Πάδες, Παλιοσέλι, Ελεύθερο. Τα βλαχοχώρια της λάκας Αώου. Τόπος επώνυμων βουνών και από τις δύο όχθες του ποταμού.

Στο Παλιοσέλι, μιά ώρα αργότερα από το πρόγραμμα. Αφήνουμε τ’αμάξι κάτω από πλάτανο μεγέθους πολυκατοικίας. Ταμπέλες για το καταφύγιο. Ανεβαίνουμε σε πυκνές βελανιδιές. Λιγοστή σήμανση. Ο πεζοπορικός χάρτης απαραίτητος. Χωματόδρομος. Πάλι μονοπάτι, σε μεριές ασαφές από το ψηλό χόρτο. Μας υποδέχεται άσπρο τσοπανόσκυλο.

Γαυγίζει ευγενικά και ξαπλώνει μακρυά μας. Αμέσως ακούμε γαυγίσματα στο βάθος. Μπαίνουμε σε λάκα με εκατοντάδες πρόβατα στριμωγμένα σε μαντρί, μια δεκάδα τσοπανόσκυλα, όχι και τόσο ευγενικά, και δύο παλικάρια βοσκούς. Αυτοί οι τελευταίοι, βοηθούν για την δική μας ειρηνική διέλευση μέσα από το άβατο της στάνης.. Μας δείχνουν και πού συνεχίζει το μονοπάτι. Βρίσκουμε το ξύλινο καταφύγιο και σύντομα το πέτρινο καταφύγιο. Ένας ποδηλάτης περιμένει. Φτάνει ο καταφυγιάς, ένας τεράστιος άντρας, ασπρομάλλης, ο Γιώργος. Το καταφύγιο καινούργιο, μόλις δέκα ετών, μικρό με 24 κρεβάτια. Όλα σε έναν χώρο: Τραπεζαρία με μακρύ τραπέζι και πάγκους με φλοκάτες κολλημένους στους τοίχους, κουζίνα, μπάνια κάτω. Στον πάνω όροφο τα κρεβάτια. Σόμπα σιδερένια κοντά στην είσοδο. Μας ζέστανε και ζέστανε κάπως όλο τον χώρο μέχρι πάνω. Ο Γιώργος μαγείρεψε μακαρόνια με κιμά. Οι μερίδες φάνηκαν τεράστιες αλλά τις καθαρίσαμε με ευκολία. Η Μέλπω μακαρόνια με τυρί…

Κοιμηθήκαμε στους σάκους μας με κουβέρτα από πάνω. Ήταν ζεστά πάντως.

Τετάρτη Θερινό Ηλιοστάσιο: Ξύπνημα, πρωϊνό, χάρτης, μπαστούνια, ελαφρύ σακίδιο και δρόμο. Δάσος μαυρόπευκων, γίγαντες 7 – 10 μέτρων κάθε ένας. Από κάτω φτέρες. Ελεύθερη προώθηση. Φανερό, σημασμένο με τον αριθμό 03 μονοπάτι.

Πρώτο διάσελο. Πανοραμικά θέα της Γκαμήλας απέναντι: Ένα πριόνι πάνω από δέκα κορυφών με την ψηλότερη προς τα δυτικά. Λίγες χιονούρες. Μεταξύ μας, αόρατο κάτω, το φαράγγι του Αώου.

Δεύτερο διάσελο, τα δέντρα αραιώνουν. Τραβερσάρουμε οριζόντια ράχη. Τα <<03>> τώρα σε μεταλλικούς πασάλους, να είναι ορατά και με το χιόνι. Ανοιχτοπράσινα αλπικά λιβάδια στα δυτικά με συστάδες σκουροπράσινου δάσους δίπλα τους. Ανατολικά ο κώνος του Σμόλικα.

Φαίνεται πολύ, φαίνεται μακρυά. Γυμνό χώμα, χαμηλή βλάστηση, ένας ώμος μπροστά. Μόλις ανεβαίνουμε, νάσου η δρακόλιμνη μπροστά μας. Περικυκλωμένη από λιβάδι.

Δεν σταματάμε καθόλου. Να προλάβουμε αλλαγή καιρού. Να προλάβουμε πιθανές καθυστερήσεις. Τώρα ανηφορικά με πασάλους για σήμανση. Ορατό μονοπάτι. Χώμα, πέτρες, αραιά ρόμπολα. Στα 2400μ. η τελευταία πηγή. Με δύο ρομπολάκια δίπλα της. Τόσο ψηλά πάνε τα δέντρα στον Σμόλικα.

Είμαστε ήρεμοι. Σχεδόν στην κορυφή πιά. Όλα καλά. Ακόμα και τόσο ψηλά, ένα απαλό αεράκι. Επάνω στις 12:01. Κολωνάκι, μεταλλικοί πάσαλοι, αλεξικέραυνο. Βγάζουμε φωτογραφίες. Οι γκρεμοί ανατολικά μας κοιτούν. Οι Μόσιες μας κοιτούν. Η Γκαμήλα απέναντι, μεγαλόπρεπη, πάντα μας κοιτά. Η δρακόλιμνη κάτω, αεροπορική θέα. Ευχαριστώ την Μέλπω και τους θεούς του βουνού που μας επέτρεψαν την επίσκεψη.

Μαζεύονται σύννεφα. Βροντάει. Βιαστήκαμε να αρχίσουμε την κατάβαση. Γυρίζοντας σταθήκαμε δύο ώρες στις όχθες της δρακόλιμνης. Δεν έβρεξε. Είδαμε τους Τρίτωνες. Πέρασαν Βέλγοι ορειβατο-ποδηλάτες. Το τζάκετ δεν χρειάστηκε.

Τρίτη μέρα πρωί πρωί φύγαν για δρακόλιμνη δύο ορειβάτισες και ένας ορειβάτης Γερμανοί.Οι επισκέπτες της χώρας γνωρίζουν τις ομορφιές εδώ, καλύτερα από τους γηγενείς.Εμείς αντίθετα, ξεκινάμε για κάτω. Πορεία για Παλιοσέλι και μετά οδήγηση για Κόνιτσα, Γιάννενα και κάτω.

Θα άξιζε στο καταφύγιο και Οκτώβριο ίσως με χιόνι.

Ένας τόπος, λίγες μέρες, μιά εποχή.

Φευγαλέα χτίζονται μέσα μου.

Με ορειβατικούς χαιρετισμούς Τάσος Καβαδέλλας

ΥΓ Ο Αώος, ο Βοϊδομάτης, ο στρατιώτης του 1940 στο Καλπάκι, τα Γιάννενα επίσης άξιζαν!