Πήραμε την ευκαιρία του στεγνού καιρού και κάναμε τμήμα μιας ωραίας ρεματιάς στην βόρειο-δυτική Πάρνηθα, στα όρια με τον νομό Βοιωτίας. Λέγεται Μαυρόρεμα. Ξεκινά στα ψηλά του βουνού, περνά κάτω από την Ντράσιζα, τρέφεται και με νερά από το Λημικό, περνά τον δασικό δρόμο Φρούριο Φυλής > Αυλώνας, δέχεται νερά από τα δυτικότατα της Πάρνηθας, αγγίζει το Βούντημα, περνά κάτω από την Αγιά Μαρίνα, περνά μέσα από το στρατόπεδο τεθωρακισμένων και πέφτει στον βοιωτικό Ασωπό. Δεν αναγνωρίζετε τα τοπωνύμια αυτά; Πολλές απ’τις τοποθεσίες αυτές κρύβουν μεγάλη ομορφιά. Ελάτε με τους απόφοιτους της DSA η με ορειβατικό σύλλογο και ανακαλύψτε τον πραγματικό κόσμο!

Αφήσαμε τα αμάξια πάνω απ’τον Αυλώνα. Περπατήσαμε το οροπέδιο Βούντημα και πήραμε το μονοπάτι της ΑγιαΜαρίνας. Έχει ταμπέλα με τα γράμματα Α Μ. Όχι δεν σημαίνει αριθμός μητρώου Αντώνη!

Αμέσως ομορφιά, κατάφυτες πλαγιές απέναντι και μεις μέσα στο δάσος. Έχει αρκετούς προσκυνητές/εκδρομείς για το εκκλησάκι-αετοφωλιά , χτισμένο στον γκρεμό, πάνω από το Μαυρόρεμα. Προσπερνάμε και κατεβαίνουμε στο στεγνό ρέμα. Ψηλά πεύκα και άλλη χαμηλότερη βλάστηση. Στο ρέμα κάτω, βρίσκει καθένας μια βολική πέτρα και καθόμαστε για σύντομο φαί. Φωτογραφίες. Είναι σκιερά και κάπως δροσερά. Πολύ καθαρά, πλυμένα από τα νερά του χειμώνα. Δεν πατάει κανείς εδώ. Πλατάνια, πεύκα κουμαριές, γλυστοκουμαριές και άλλα. Λιακάδα ξεφεύγει ανάμεσα στα φύλλα. Αρκετό μήκος με εύκολη, μαλακή άμμο. Κατά τόπους , σε βραχώδες υπόστρωμα, υπάρχουν περάσματα η καταρράκτες στεγνοί τώρα, λίγο δύσβατοι, με όμορφη φυσική γλυπτική. Την πρώτη ώρα η ομορφιά μας συνεπήρε. Την δεύτερη ώρα υπήρχαν ερωτήσεις αν τελικά βγαίνει κανείς ποτέ από εκεί. Μετά ο Χρήστος ανέφερε ανεξακρίβωτες πληροφορίες ότι υπάρχει τύμβος χαμένων ορειβατών στην περιοχή. Μετά κάποιος πρόσθεσε ότι όχι μόνο τύμβος με ξωκλήσι, αλλά ότι έχουν βρεθεί και ερείπια τύμβου με βωμό μπροστά…

Ο Dieter είναι προπορευόμενος, αναγνωρίζει τον τόπο. Όλοι βοηθάμε όλους σε δύσκολα σημεία όπου ελλοχεύει ο φόβος του κενού (βλέπε Λένα). Σε μια φάση ακούω ένα ΩΧ! Ο προπορευόμενος έχει φτάσει σε καταρράκτη που φαίνεται δύσκολος. Το ερευνούμε και βρίσκουμε τρόπο και γι’αυτό.

Στις δυόμισι ώρες φαραγγοδιάσχισης, τελικά βρίσκουμε τον χωματόδρομο με την έξοδο. Γρήγορη ανάβαση στο Βούντημα με τους αγρούς τριφυλλιού και τα κτήματα με οπωροφόρα. Ο Dieter και ο Χρήστος τρέχουν να φέρουν τα αυτοκίνητα κοντήτερα, να παραλάβουν τους εξαντλημένους. Ε, κάτι θερμίδες κάψαμε…

Την επομένη οι εξαντλημένοι ήμασταν κουρασμένοι. Από Τρίτη πιά όλοι περήφανοι με τις μοναδικές εικόνες που κρατήσαμε από την δύσκολη πανέμορφη διαδρομή. Όποιος ψάχνει, βρίσκει. Πεζοπορική αρχή!