Τελικά ήταν πολύ ωραία, είχε θαυμάσιο καιρό αλλά περίπατος δεν ήταν.Υπήρχε κάποιο νερό, περισσότερο στον χωματόδρομο της επιστροφής.Πολλά κλαδιά η και δέντρα μερικές φορές πεσμένα από τον καιρό του χειμώνα.Ο Ντήτερ ήταν πρώτος και έκανε τον περισσότερο καθαρισμό μονοπατιού.Πρέπει να έχουμε γάντια και κλαδευτήρι μαζί μας να συντηρούμε το όποιο μονοπάτι καθώςπερνάμε.

Ανεβήκαμε στο Κατσιμίδι αφού παρκάραμε στην άσφαλτο κάτω. Λίγο δύσκολο να βρεθεί η αρχή του μονοπατιού, κάπως απότομη ανάβαση με νερό σε αρκετό διάστημα.

Βρεθήκαμε στην ράχη στην περίφραξη του πυροφυλακείου σε μία ώρα περίπου.

Από ‘κει, με θέα τις χιονισμένες κορυφές στην Εύβοια, μέσα σε δάσος θάμνων και πεύκων,περάσαμε δύο κορυφούλες στα πόδια του Ξεροβουνιού της Πάρνηθας.

Μετά το μονοπάτι κατεβαίνει οδηγώντας στην λάκα Τσαούση, ένα μεγάλο επίπεδο άνοιγμα με χόρτο.

Σύντομη στάση, κολατσιό. κουβέντα, φωτογραφίες.

Σύντομα περνάμε τον στεγνό Χάραδρο, ένα από τα τέσσερα εποχικά ρέματα της Πάρνηθας.

Το συγκεκριμένο ρέει ανατολικά, δημιουργεί την λίμνη Μαραθώνα και δίνει μιά όμορφη ρεματιάακόμα και μετά το φράγμα. Έχουμε περπατήσει εκεί παλιά.

Από εκεί πορευόμαστε ανατολικά σε χωματόδρομο. Τα νερά μας δυσκολεύουν σε σημεία αλλά έστω και μέσα από πυκνή βλάστηση παρακάμπτουμε.

Τελικά, όπως εκτιμήθηκε, περπατήσαμε τέσερεις ώρες.

Καλή Άνοιξη!Οι πεζοπόροι της ex-DSA