Αν δεν είχαμε την καταγραφή παλαιότερων Wandertage, θα νόμιζα ότι πρόσφατα περπατήσαμε στοΜαυρόρεμα. Και όμως πέρασαν κιόλας δυό χρόνια. Έχουμε κάνει 18 πεζοπορίες από τότε! (Wandertag #84: Mαυρόρεμα – Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018).Έτσι για να πρωτοτυπήσουμε αντιστρέψαμε την ροή της αρίθμησης και τούτη η εκδρομή προηγήθηκε τουWandertag #101…

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων προειδοποίησα ότι ίσως πάρει οκτώ ώρες και πράγματι χρειαστήκαμε εφτά ώρες με συνεχή προσπάθεια και αρκετή κούραση. Τώρα, τέλος Μάη, βάζουμε παλτά πάλι αλλά τότεείχε καύσωνα 38 βαθμών.

Ήρθε ο Χρήστος, βετεράνος ψηλών κορυφών. Οδηγούμε ως το οροπέδιο Βούντημα πάνω απ’τον Αυλώνα. Σύντομα μπαίνουμε στο στεγνό ρέμα, στο σημείο που βγήκαμε στο τέλος της διαδρομής #84.

Είναι σκιερά και δροσερά σχετικά με επάνω. Καλό αυτό. Στον χάρτη είναι μακρύ τμήμα άγνωστης δυσκολίας. Πλατάνια, βελανιδιές, και άλλα. Από τα φύλλα δέντρων, φωτογράφησα δύο να τα ψάξω σε βιβλίο αργότερα. Περάσαμε από την σκιά είδους Κράταιγου με παλαμόλοβα φύλλα και ενός Νερόφραξουμε λεπτό, λείο κορμό, πτεροσχιδή φύλλα και τις ρίζες στην κοίτη της ρεματιάς.

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε βράχια σμιλεμένα σε ομαλές καμπύλες / τομές από το νερό.Μια εγκοπή είκοσι εκατοστών πόσο χρόνο ροής νερού απαιτεί;Αιώνες; Χιλιετίες; Περισσότερο;

Φτάνουμε σε συμβολή. Έρχεται μικρότερο ρέμα από δυτικά. Είναι το Μπαλικεμπόρεμα. Το ρέμα αυτόπαραπάνω δημιουργούσε τοπία μεγάλη ομορφιάς που καταστράφηκαν από την πυρκαγιά του 2007.

Φαίνεται ότι προχωράμε επί χάρτου με ενάμισο χιλιόμετρο την ώρα. Συνεχίζουμε μετά από σύντομη στάση και φωτογραφίες. Παρακάτω βρίσκουμε καταρράκτη, εύκολα προσπελάσιμο.Αυτό που εμποδίζει σε σημεία είναι τα πεσμένα δέντρα. Φαίνεται ότι, στο δάσος, τα δέντρα παρέχουν αμοιβαία στήριξη. Απαντήσαμε αρκετά σημεία με πεσμένα δέντρα, πάντα τρία η τέσσερα όλα μαζί.Άμα πέσει ένα, ακολουθούν και τα γειτονικά.

Άλλος καταρράκτης, κοιτώ το ρολόι. Πότε φτάνουμε;στις πέντε ώρες μέσα στο ρέμα, βλέπουμε τσιμεντένια δομή μπροστά μας. Είναι το γεφυράκι του χωματόδρομου που πάει στο Βούντημα. Φτάσαμε!

Η επιστροφή ως το αυτοκίνητο από τον δρόμο μας πήρε μιάμισυ ώρα. Επάνω έκανε ζέστη και κούραση υπήρχε, αυτό να λέγεται. Με το αμάξι κάνουμε στάση στη Μεγάλη Βρύση πάνω από τον Αυλώνα.

Στη βρύση, σε κρύο νερό, πλένουμε κεφάλι και χέρια από αλμυρούς ιδρώτες και σκόνη.Το νερό ήταν φάρμακο. Ήπιαμε κατά βούληση…

Η επομένη πεζοπορία θα είναι περίπατος! Ελάτε.οι πεζοπόροι της DSA