- η αρίθμηση είναι ανάποδη, αφού το 104 προηγήθηκε του 103, αλλά αρχικά είχε προγραμματιστεί αλλιώς
Είναι σχετικά σύντομη διαδρομή, στην καρδιά της Πάρνηθας.
Η αρχή ρέματος που πηγάζει από το διάσελο Πανός. Μέρος κάτω από τον βαθύ ίσκιο αιωνόβιων ελάτων-γιγάντων που φτάνουν το δέκα μέτρα ύψος. Νερό τρέχει με βροχές και με τα χιόνια.
Υπάρχουν τόποι με χόρτο και επίπεδους βράχους. Ζεστά μεσημέρια, γυρίζοντας από κουραστικές πορείες, ξάπλωνα εκεί μέσα στην ησυχία, ακούγοντας τον σφυγμό μου. Ναι, ξάπλωνα. Δεν υπάρχει πιά. Η πυρκαγιά του 2007 μας πήρε όλα αυτά και άλλα πολλά.
Στα χρόνια που πέρασαν, οι θάμνοι πρασίνισαν, λίγα δέντρα επιβίωσαν. Το χώμα σκεπάστηκε με λαδανιές -είδος χαμηλού θάμνου- και αγριοτριανταφυλλιές, τώρα με κόκκινα φρουτάκια στην θέση των λουλουδιών. Οι τελευταίες, πρέπει να έχουν πλεονέκτημα, γιατί τα αγκάθια τους τις προστατεύουν από βόσκηση ελαφιών.
Είδα ομάδες από αυτά, και σήμερα. Δεν έχω πολλά άλλα να πω. Οι φωτογραφίες μιλούν καλύτερα.
Κανείς δεν ευκαίρησε να έρθει για δουλειά.
Κλάδεψα, καθάρισα για κάποιες ώρες.
Φόρος τιμής σε μιά ανάμνηση..
πεζοπορικά από την DSA Τάσος
