– η αρίθμηση είναι ανάποδη, αφού το 104 προηγήθηκε του 103, αλλά αρχικά είχε προγραμματιστεί αλλιώς

Στον δυτικό Παρνασσό είχαμε κάνει την διάσχιση Δελφοί > Αγόριανη πριν χρόνια.Επιστρέψαμε το Σάββατο και επισκεφθήκαμε την σπηλιά Κορύκειο στο νότιο άκρο του βουνού Παλιοβούνα που υψώνεται περίπου 500 μέτρα πάνω από το λιβάδι της Αράχωβας, ένα οροπέδιο στα 1100μ. Υψόμετρο.

Είχαμε συμμετοχές-έκπληξη και την άτυχη απουσία του Χρήστου που φιλόξενα πρόσφερε το σπίτι του στην Αράχωβα για διανυκτέρευση αλλά τραυματισμός δεν τον άφησε να έρθει μαζί μας. Περπατάμε στους χωματόδρομους του λιβαδιού Αράχωβας. Πριν την ανατολή, ψύχρα 7 βαθμοί.

Μεζονέτες, ημιτελείς η ακατοίκητες όσες θέλεις. Θύματα κατασκευαστικής απληστίας και πτώσης τιμών.

Σύντομα πιάνουμε ανηφορικό μονοπάτι κομμένο μέσα σε πυκνή βλάστηση. Σε μία ώρα είμαστε στην είσοδο της σπηλιάς. Είναι το άντρο των Κορύκειων νυμφών και του θεού Πάνα.Μέσα μια μεγάλη ψηλοτάβανη αίθουσα με σταλακτίτες και ακουστική ενίσχυση του λόγου μας.Αριστερά ένας χορταριασμένος σταλαγμίτης, η λεγόμενη τράπεζα από τους αρχαίους, όπου άφηναν προσφορές στους θεούς. Κάποιοι, πριν από μας, είχαν αφήσει λίγα λουλούδια και ένα γυναικείο κόσμημα! Παραθέτω φωτογραφία. Βγαίνουμε προσεκτικά πάνω σε γλιστερό, υγρό έδαφος, έξω στο πλούσιο φως.

Συνεχίζουμε την ανάβαση απότομα, σε βραχώδη περιοχή. Σε άλλη μία ώρα φτάνουμε σε υψομετρικό κολωνάκι της γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού. Χαρά. Είναι το πρώτο από τα δύο κολωνάκια του βουνού που αναφέρει ο χάρτης μας. Φωτογραφίες. Κολατσιό.

Αλλά, άλλα τα σχέδια και άλλα η βούληση των θεών. Η παλιοβούνα, πιστή στο όνομά της, μας επιφυλάσσει πέντε κορυφούλες ανάμεσα στα δύο κολωνάκια κορυφής του χάρτη. Αυτό βέβαια σημαίνει πέντε ανέβα κατέβα με Ντίτερ, Αντώνη και Μάνο να ψάχνουν μπροστά για το ομαλότερο,ελεύθερο πέρασμα.Χορταίνουμε θέες, μέσα στην λιακάδα, του Γεροντόβραχου και των ψηλών του ανατολικού Παρνασσού, των δασών του δυτικού βουνού, της μακριάς κορυφογραμμής της Γκιώνας δυτικάκαι του λιβαδιού και του Κορινθιακού κόλπου πιο κάτω με το Γαλαξίδι.

Χορταίνουμε ελεύθερη πορεία στα ωραιότατα, να λέγεται, κατσάβραχα με έλατα και οξύκεδρα μεικτά καθώς και πολλά μικρά ελατάκια κάτω. Μονοπάτι μόνο ως την σπηλιά της ωραίας Κορύκειας και ένας βοϊδο-διάδρομος στην κατάβαση πριν τον χωματόδρομο της επιστροφής.Όλη η άλλη διαδρομή…ελεύθερα.

Η Δήμητρα να βιάζεται να προλάβει ραντεβού, κουρασμένοι, πέφτουμε στους χωματόδρομους να μας φέρουν πίσω στα αμάξια. Έχουμε ζωηρό βηματισμό …επιστροφής. Ε αυτό εξηγείται.

Ο Μάνος κάνει κράμπα στο πόδι. Τον θεραπεύουμε με νερό και σταφύλια. Ψηλό ελατόδασος παντού. Σε άλλη μία ώρα φτάνουμε στην Παλαιοπαναγιά, όπου δροσερό νερό.

Πάλι στον δρόμο, κουρασμένοι. Και νάσου οι …από μηχανής θεοί.

Ο Χρήστος και η Όλγα εμφανίζονται με το τζιπ. Με δύο διαδρομές μας γλιτώνουν όλους από την τελευταία ώρα δρόμου! Ευχαριστούμε. Περπατήσαμε μόνο ενιάμιση ώρες.

Αργότερα το βράδυ, μετά την πορεία, για απλούστευση πίναμε ποτηράκιακόκκινο κρασί στην υγεία της ..ωραίας Κορύκειας! Τότε ο Χρήστος παρατήρησε ότι το όνομα της νύμφης θυμίζει ..άσχημο, άκομψο πουλί αλλά το κέφι έμεινε αμείωτο.

Χαιρετισμούς από τους πεζοπόρους της DSA!