Είναι μέρες <<εκτόνωσης>>. Το λέει ο υπουργός όχι εγώ. Πήγαμε στον νότιο Υμηττό από Τερψιθέα Άνω Γλυφάδας. Πιό κάτω είναι οι ταβέρνες της Βάρης. Ανεβήκαμε σε ρεματιά, δασωμένη με λίγα ψηλά-παλιά πεύκα και ένα ανοιχτό πράσινο χαλί από νέα πευκάκια. Αναγέννηση μετά από φωτιά. Η ομάδα μας αριθμεί έντεκα και την σκυλίτσα Νοέλ του Αντώνη. Στην πρώτη ανηφόρα η Νοέλ, με λεπτότητα, γύρισε ανάποδα, πορευόμενη προς τα κάτω. Χωρίς γαυγίσματα η πείσμα. Εμείς, μαλακά, της δείχνουμε ότι , παράλογα, μας αρέσει να ακολουθούμε την ανηφόρα. Σε διάφορες στάσεις αυτό επαναλαμβάνεται άλλες δύο φορές! Λέτε να έχουμε πρόβλημα;

Μήπως τα ιδανικά της ορειβασίας είναι ζουρλά; Λέω. Πάντος η Νοέλ έχει ένα επίπεδο.

Φτάνουμε σε περιοχή ..βραχωδών ορέων. Ομαλά η κοφτερά, όλα είναι καθαρή πέτρα. Δεν ξέρω για τα επώνυμα βραχώδη όρη αλλά ο Υμηττός σίγουρα ανήκει στο κλάμπ. Χώμα δεν πατήσαμε και πολύ, όλες τις ώρες της υπόλοιπης πορείας μας.

Στο σημείο αυτό κάνουμε στάση. Η Νάντια και ο Δημήτρης κουράστηκαν και προτιμούν να μην ακολουθήσουν άλλο.Για να μην χαθούν επιστρέφοντας ο Αντώνης δίνει οδηγίες: — Μόλις δείτε ένα δέντρο, έχει δύο θάμνους μετά! Και η πέτρα! πετάγεται ο Χρήστος. — Μόλις δείτε την πέτρα αμέσως στρίβετε δεξιά μην χάσετε τον δρόμο για το αμάξι σας…Με αυτές τις χρήσιμες οδηγίες τα παιδιά πήραν την κατηφόρα.

Σύντομα φτάνουμε σε διάσελο. Πολυκατοικίες και ο Σαρωνικός από την μιά. Το Ελ.Βενιζέλος, τα μεσόγεια και ο Ευβοϊκόςαπό την άλλη. Ψηλός θαμνότοπος. Καλή σήμανση.Πιάνουμε την τελευταία ανηφόρα με τους Ακύλα και Άλκη μπροστά. Ανήφορος αλλά λέμε να ‘ναι όσο δέκα πολυκατοικίες ψηλό;Τι ψυχή έχουν δέκα πολυκατοικίες; Πράγματι, σε λίγο, μέσα σε λαμπρή λιακάδα, κάνουμε κορυφή Μαυροβουνιού. Καθόμαστε. Ωρα για νερό και ένα κάτι τις.

Θέα θάλασσας πολυκατοικιών , η μαρίνα του Αγ.Κοσμά, το Ελληνικό.Βόρεια η λάκα Χαλιδούςο κυρίως Υμηττός μας χαιρετά το Ελ.Βενιζέλος κλπ,Στρώμα, Σταυραετός κορυφές του νότιου Υμηττού νότια και δυτικά προς τον Σαρωνικό.Γυρίσαμε εύκολα.Με πεζοπορικούς χαιρετισμούς απόφοιτοι της DSA