Την Κυριακή 10 Μαρτίου 2013 είπαμε να κάνουμε έναν απλό περίπατο χωρίς αξιόλογες αναβάσεις στα χαμηλά του Υμηττού. Και αυτό κάναμε, μόνο που περπατήσαμε 5 ώρες και πάλι δεν έφτασε. Αποτέλεσμα η Χριστίνα Χριστοπούλου Νιάρχου με την Μαριάννα Καναβαριώτη το σκάσανε στα μισά προς την οδό Αναστάσεως στου Παπάγου.

Είμασταν στο νεκροταφείο Παπάγου και είχα υποσχεθεί στους πεζοπόρους τόπο χλοερό, αναπαύσεως. Όχι αυτό που σκέφτεστε, μόνο για δέκα λεπτά σε κάτι πάγκους υπό σκιάν στην κάτω είσοδο του νεκροταφείου..

Τελικά γεμάτοι εκδρομικό ενθουσιασμό φτύνουμε στον κόρφο μας και συνεχίζουμε αμέσως.

Σύντομα κάναμε κοιλιά, πριν το φαϊ. Εννοώ οι ζωηροί πρώτοι, με τον Αντώνη Μουχτούρη πρώτο πρώτο, εξαφανίστηκαν

στο δρόμο μπροστά ενώ οι έξη τελευταίοι ξεμείναμε και κάτσαμε να κολατσήσουμε με θέα την Αθήνα στα πόδια μας.

Όλη την Αθήνα από την ράδα των καραβιών που περιμένουν στον Πειραιά, την Αίγινα ,την Σαλαμίνα, την θάλασσα πολυκατοικιών, Ακρόπολη ,Λυκαβηττό, Τουρκοβούνια, το Ολυμπιακό στάδιο, το Άλσος Συγγρού, την Πάρνηθα και την Πεντέλη.

Με τηλεφωνάνε οι γρήγοροι, “Τι; κάτσατε να φάτε; Εμείς εδώ εφαρμόζουμε δημοκρατικές διαδικασίες. Είμαστε εφτά, έχουμε την πλειοψηφία”. Τελικά μειοψηφία και πλειοψηφία ξεκουράστηκαν χωριστά.

Σε λιγάκι προχωράμε ,τους βρίσκουμε, κοιτάμε τα ρολόγια μας, είναι ήδη 15:00. Η πρόβλεψή μου για τρείς ώρες πορεία έπεσε λίγο έξω, κατά 66%…

“Στη ζωή υπάρχουν δύο δρόμοι” αρχίζω. “Ναι ,ο μπρος και ο πίσω” ακούω από την γαλαρία. Εξηγώ ότι η πεζοπορία θέλει θάρρος και τέτοια να μην πέσει το ηθικό. Επιμένω “Σε 15 λεπτά θα βρείτε το μοναστήρι ΑηΓιάννη Κυνηγού”. -“Βάλε μία ώρα” ακούω την Δέσπω Κωβαίου από πίσω. -“Από ‘κεί , όποιος θέλει βρίσκεται γρήγορα στην Αγ.Παρασκευή και με ταξί επιστρέφετε στα αυτοκίνητά σας”.

Η Ασπασία, η Δέσπω, ο Περικλής, Βίκυ και Χρυσούλα μας αποχαιρέτησαν και συνέχισαν για τον ΑηΓιάννη Κυνηγό.

Οι υπόλοιποι οκτώ, είχαμε και το setter του Δημήτρη (DSA ’73) και Φρόσως Αδρακτά που δεν μπαίνει σε δημόσιες συγκοινωνίες, είχαμε και όρεξη να ολοκληρώσουμε την πορεία, πεζοπορήσαμε γρήγορα επιστρέφοντας.

Οι του ταξί φτάσαν πρώτοι κατά μισή ώρα μόνο! Αλήθεια ορκίζομαι, ας λέει η Δέσπω ότι θέλει.

Ελάτε στο επόμενο Wandertag! Θα περπατήσουμε 4-5 ώρες μες το νερό.