Βρεθήκαμε πέντε παρά το ψιλόβροχο. Ως να φτάσουμε στην εκκίνηση, είχε στεγνώσει τελείως. Έμεινε ευχάριστα συννεφιασμένο, ότι πρέπει για πεζοπορία.

Αρχίζουμε από ένα σημείο, τρία χλμ. προς Νέα Μάκρη, μετά τον Αγ.Πέτρο. Περνάμε χώρο με εστιατόριο και δραστηριότητες για παιδιά αποκαλούμενο Φάρμα Μούου.

Αμέσως μετά, μπαίνουμε στο, στεγνό, ρέμα Ντάρδιζας. Εκτός από <<ανακύκλωση>> καφασιών, καλωδίων , ρούχων κλπ, το περιβάλλον ήσυχο και ζωντανό.

Πεύκα, πλατάνια, πουρνάρια, σπάρτα και πολλά άλλα. Ασπρίζει το μάρμαρο στα λιθάριακάτω. Στην Πεντέλη είμαστε.

Φτάνουμε σε πλάτωμα με ψηλά πεύκα. Μπροστά μας ένα μεγάλο. ..φράγμα.

Μόνο λίγο νερό απομένει εδώ και εκεί. Έχουμε ξηρασία και ας είναι Φλεβάρης.

Στο βάθος μια βάρκα απιθωμένη στο χόρτο. Είμαστε στο τέλος του ρέματος. Κόβουμε αριστερά, βρίσκουμε μονοπάτι και σύντομα φτάνουμε σε χωματόδρομο όπου περνάνε τα νερά της Ραπεντώσας.

Μονοπάτι μέσα σε πυκνή βλάστηση. Πρώτος καταρράκτης. Πέφτει σε μεγάλη γούρνα με κρυστάλλινο νερό. Φωτογραφίες.

Ο Άρης λέει ένα αστείο με μωρό που το πετάν στο κρύο νερό δεμένο από το πόδι… Προχωράμε ενάντια στο ρυάκι.

Ο μεγάλος καταρράκτης. Το νερό λίγο, μειωμένη εικόνα. Η φύση δεν συγχωρεί. Ότι κάνουμε, θα το βρούμε μπροστά μας..

Γυρίζουμε μαζί με το ρυάκι της Ραπεντώσας, σε όλη την διαδρομή του ως το φράγμα. Μαγευτικές εικόνες ρεματιάς.

Κατά γενική απαίτηση ανεβαίνουμε στο φράγμα. Πριν από αυτό, ανεβαίνουμε έναν μικρό γκρεμό. Επάνω φυσάει. Φωτογραφίες.

Πίσω στον βάλτο, ο Κώστας βρίσκει μονοπάτι μέσα στα καλάμια.

Από εκεί, με ωραία διαδρομή επιστρέφουμε στην φάρμα Μούου και παραπάνω στα αμάξια μας.

με φυσιολατρικούς χαιρετισμούς από τους πεζοπόρους των ex-DSA