Συνεχίζουμε την παρουσίαση τμημάτων του βιβλίου του Απόστολου Πίτσου: “ΠΙΤΣΟΣ” με την αναφορά στον Ευάγγελο, το αδελφό του, που ήταν απόφοιτος της Σχολής του 1942, συμμαθητής της Έβης Τουλούπα, της Βεατρίκης Δημητριάδου, της Ροδούλας Κούμαρη κλπ.

Ολίγα θα πώ για τον αδερφό μου! Ο αδερφός μου ήταν ένας έξυπνος άνθρωπος και έβλεπε μακρυα. Είχε κάνει στη διάρκεια του πολέμου, όπως έχω αναφέρει, στην Αίγυπτο στο αντιτορπιλικό Θεμιστοκλής.

(( αντιγραφή από προηγούμενες σελίδες: “…Ο αδερφός μου ήταν πολύ ανήσυχος και δεν ελάμβανε καμία προφύλαξη, κάτι που είχε απασχολήσει πολύ τον πατέρα μου. Γι΄ αυτό τον φρόντισε δίνοντάς του κανά δύο λιρίτσες, με ένα καΐκι να πάει με κανά δύο φίλους του στην Αίγυπτο. Εκεί τον εκπαίδευσαν και τον έβαλαν στο αντιτορπιλικό Θεμιστοκλής, το οποίο διοικούσε τότε ο Γιάννης Καρράς, ο οποίος σαν καπετάνιος τον είχε υπό τις διαταγές του. ‘Οταν έφυγε ο αδερφός μου, οι φίλοι δεν έρχονταν πλέον σπίτι, στο υπόγειο…”. ))

Όταν τελείωσε ο πόλεμος γύρισε στην Ελλάδα και στο εργοστάσιο. Είχε όμως στο μυαλό του μία φιλοσοφική και ελεστική μορφή σκέψεως, η οποία δεν διοικεί εργοστάσια. Δεν μπορείς με μουσική και φιλοσοφία να διευθύνεις εργοστάσια. Ο πατέρας μου που έβλεπε αυτήν την διαφορά, γιατί είχαμε πολλές διαφορές, είπε να του αναθέσουμε για  ένα μικρό διάστημα να διευθύνει εκείνος την εταιρεία, να δούμε τι είναι όλα αυτά που πιστεύει. Όπερ και εγένετο.

Βγήκα εγώ από την εταιρεία και διηύθυνε εκείνος. Υπερίσχυσαν όμως οι φιλοσοφικές του ιδέες. Είχε πάντα στο μυαλό του μουσική, τον φίλο του Ιάννη Ξενάκη και έφτασε σε σημείο να εγκαταστήσει στο γραφείο του διευθυντού μία πλήρη οργάνωση με μηχανήματα μουσικής και τεράστια μεγάφωνα και την ώρα που θα έπρεπε να εργάζεται νυχθημερόν, άκουγε μουσική. Το βράδυ δεν για να δείχνει την προσήλωσή του, είχε ένα ντιβάνι και κοιμόταν εκεί. Πράγματα για εμένα ακατάληπτα. Δεν  ήταν δυνατόν να συνεχιστεί έτσι. Μας είπε μία μέρα ο πατέρας μου: “- Κοιτάξτε, ένας από τους δύο πρέπει να μείνει στην εταιρεία. Όταν είστε και οι δύο μαζί δεν τα πάμε καλά.”

Ο αδελφός μου ίσως να είχε καταλάβει ότι είναι μεγάλη δέσμευση να αναλάβει το εργοστάσιο. Έτσι είπε: “– Να απαντήσει πρώτος ο Απόστολος”

“- Το εργοστάσιο βέβαια!”,  ήτο η απάντησή μου.

Στη συνέχεια πήρε την οικογένειά του, πήγαν στην Γερμανία και εκεί εγκαταστάθηκαν. Σπούδασε Φιλοσοφία κα πήρε ντοκτορά. Είχε την ατυχία να πάθει εγκεφαλικό. Είχε δε χωρίσει από τον πρώτο του γάμο και είχε παντρευτεί την κόρη ενός πολύ πλουσίου τραπεζίτη και είχαν αποφασίσει να εγκατασταθούν στην Ελβετία. Πήγαν, ψ’αξανε και βρήκανε ένα καταπληκτικό σπίτι επάνω στη λίμνη της Λουκέρνης. Αμέσως το αγόρασε ο αδελφός μου. Δύο μέρες μετά παθαίνει το εγκεφαλικό από το οποίο ποτέ δεν συνήλθε.

Εκεί, σε αυτό το σπίτι άφησε και την τελευταία του πνοή.