Η Βέρα Μολοκότου γεννήθηκε στα Πριγκηπονήσια της Κωνσταντινούπολης το 1924. Η οικογένεια Μολοκότου: οι γονείς Αθανάσιος και Κορίννα, και τα αδέλφια της: Μιχάλης και Μάρω, έφτασαν στην Αθήνα ως πρόσφυγες. Εγκαταστάθηκαν στο Παγκράτι, στην οδό Πρατίνου, όπου ο πατέρας τους, Αθανάσιος, συνέχισε στην Αθήνα το μικρό εμπόριο ψιλικών ειδών που είχε στήσει στην Πόλη.

Ήταν συμμαθήτρια της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, όχι όμως στην Γερμανική, αλλά στο δημοτικό σχολείο στο Παγκράτι και μετά, μαζί με τα αδέλφια της, πήγαν όλοι στην Γερμανική Σχολή, όπου όπως εμφανίζεται στα μαθητολόγια, φοιτά από την Α’ Γυμνασίου την περίοδο 1936-37 έως και την ΣΤ’ την περίοδο 1941-42.

Φύλαξε ευλαβικά πολύ μεγάλο όγκο των τετραδίων, σημειώσεων και εγγράφων της από τα χρόνια της Αραχώβης, όπως το Stundenplan της περιόδου 1938-39 όταν ήταν στην Oberterzia III στο τμήμα A, όπου, όπως φαίνεται, προβλέπεται εξάωρη διδασκαλία από Δευτέρα έως Σάββατο με τρεις συνολικά ώρες απογευματινών μαθημάτων την Δευτέρα και την Παρασκευή γραμμένα με εξαιρετικό γραφικό χαρακτήρα.

Στο κάτω μέρος του προγράμματος μαθημάτων βλέπουμε το όνομα του βιβλιοπωλείου: Deutsche Bücherstube – Fritz Pommerencke Athen, οδός Ιπποκράτους 15.

Ο Jörg Barabas, καθηγητής γερμανικών στην Σχολή, “μετέφρασε” το καλλιγραφικό χειρόγραφο της Βέρας Μολοκότου και μπορέσαμε να διαβάσουμε: “Singen” για την “Μουσική”, “Turnen” για την Γυμναστική και να μετρήσουμε: Αρχαία Ελληνικά 3 φορές, Λατινικά 3, Μαθηματικά 4 και Γερμανικά κάθε μέρα.

Stundenplan

(*) στο χειρόγραφο αναγράφεται ως “Ertkunde”, που προφανώς πρόκειται για ορθογραφικό λάθος μιάς και η λέξη προφέρεται στα γερμανικά ως “t” αντί για “d”

και το “σκονάκι” του Jörg Barabas:

Πρόκειται για την “Sütterlinschrift“, που πήρε το όνομά της από τον γραφίστα Ludwig Sütterlin, στον οποίο είχε ανατεθεί από το Πρωσσικό Υπουργείο Επιστημών, Τέχνης και Πολιτισμού (Preußisches Ministerium für Wissenschaft, Kunst und Volksbildung) το έργο της δημιουργίας μίας μοντέρνας καλλιγραφικής γραφής το 1911. Ο προτεινόμενος από αυτόν τρόπος αντικατέστησε τους παλαιότερους “συνεχόμενους καλλιγραφικούς” τρόπους γραφής, που αναπτύχθηκαν τον 16ο αιώνα ταυτόχρονα με την χρήση των “τεμαχισμένων γραμμάτων” που εμφανίστηκαν στα βιβλία (Fraktur). Ο όρος Sütterlin χρησιμοποιείται σήμερα συχνά στις αναφορές όλων των εναλλακτικών τρόπωv γραφής των “παλαιών γερμανικών”, παρ’ όλο που αυτή η ειδική γραφή διδασκόταν σε όλα τα γερμανικά σχολεία από το 1915 έως το 1941.

Περισσότερα…