Από τον Κώστα Παπαηλιού πληροφορηθήκαμε την δυσάρεστη είδηση για την απώλεια του Γιάννη Παπαδόπουλου:
Φίλες και φίλοι της τάξης του ’63,
Δυστυχώς έχω άσχημα νέα. Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή ο συμμαθητής μας Γιάννης Παπαδόπουλος. Με τον Γιάννη, που τότε τον φωνάζαμε, μάλλον επειδή ήταν ξανθός, Johann, είμαστε συμμαθητές στην Β, κάναμε πολύ παρέα και μονίμως κοντραριζόμαστε στα Μαθηματικά που ήταν πολύ δυνατός.
Κατά την περίοδο των σπουδών μας συναντιόμαστε συχνά στο Βερολίνο (τότε ακόμα απομονωμένο στην καρδιά της DDR) που πηγαίναμε με τον συγχωρεμένο αδελφικό φίλο Ηλία Κροντήρη με τη βέσπα του για να δούμε τον Γιόχαν, τον άλλο Γιάννη, τον Αντωνιάδη, τον Λεωνίδα Καμαρινόπουλο και τον Νίκο Δουρδούμα (από την τάξη του ’62). Όλοι σπούδαζαν Ηλεκτρολογία όπως και εγώ στο Braunschweig. Άπειρες και ανιστόρητες οι πλάκες που στήναμε, θα αναφέρω μόνο για τους επαΐοντες το “Old Vienna”.
O Γιάννης αφού πήρε το δίπλωμα του εργάστηκε σαν Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στον τότε Ο.Τ.Ε. και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το μπριτζ. Είμαι βέβαιος ότι με το εξαιρετικό μαθηματικό του μυαλό ήταν ένας άριστος παίκτης.
Σας επισυνάπτω και μια ωραία φωτογραφία του από τη γιορτή της αποφοίτησης μας το καλοκαίρι του 1963 σε ένα ταβερνάκι στην Κυψέλη, όπου έμενε ο Γιάννης.
Είθε ο Θεός να τον αναπαύσει.
Κώστας
Ο Παντελής Παντελούρης έστειλε δύο φωτογραφίες με ένα μικρό κείμενο:
Με τον Γιόχαν φεύγει ακόμα ένας από την παρέα της Κυψέλης. Κάθε μέρα κατεβαίναμε όλοι μαζί με τα πόδια τη Σπετσών προς τη Σχολή όπου φθάναμε αφού διασχίζαμε το Πεδίον του Αρεως. Από τις βόρειες συνοικίες της Κυψέλης ξεκινούσαν οι πρώτοι και μέχρι να φθάσουμε στο τέλος της οδού Σπετσών φθάναμε τους 10 -12. Από τούς Κυψελιώτες που μας άφησαν ήδη θυμάμαι τον στενό φίλο και γείτονα Γιώργο Νικολαϊδη (΄63), τον Ζαχαρία Δεμαθά-Μαθά (΄62) και τον Θάνο Καλπαξή (΄62).
Την τελευταία φορά που συνάντησα το Γιάννη ήταν το 2003, στην reunion των 40 χρόνων στο κτίριο της Γερμανικής. Εσωκλείω δύο φωτογραφίες που του είχα βγάλει τότε.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα!
Ο Γιάννης Αντωνιάδης:
Με μεγαλη συγκινηση εμαθα πως ο φιλος μας ο Γιαννης εφυγε απο την ζωη.
Με τον Γιαννη, οπως και με τον Λεωνιδα Καμαρινοπουλο, ημασταν συμφοιτητες στο TU Berlin – τοτε Δ. Βερολινο – , οπου και ειχαμε πολλα κοινα βιωματα φοιτητικα και ιδιωτικα. (Στο TU Berlin υπηρχαν και αλλοι φοιτητες της Γερμανικης απο αλλες χρονιες).
Ειχα μεν να τον συναντησω αρκετα χρονια, δεδομενου ζω στην Γερμανια και δεν ειμαι τακτικα στην Αθηνα. Ειχα ομως την τυχη και ευτυχια να μιλησω μαζι του τηλεφωνικα λιγο πριν μας αφισει, περιπου 10 μερες πριν. Γνωριζα για το σοβαρο προβλημα υγειας που ειχε και του τηλεφωνησα. Τα ειπαμε και θυμηθηκαμε τα παλια. Η φωνη του ηταν σχετικα ευδιαθετη και το μυαλο του καθαρο. Πιστευω οτι του εδωσα μια μικρη χαρα που του τηλεφωνησα. Πρεπει να ειμαι αν οχι ο τελευταιος απο τους φιλους του που του μιλησαν, οπωσδηποτε ομως απο τους τελευταιους.
Του ευχομαι να βρει αιωνια ηρεμια.
Ο Δημήτρης Μιχαλακόπουλος:
Αγαπητοί μου συμμαθητές και συμμαθήτριες,
γιά να τιμήσω την μνήμη τού Γιόχαν σας αποστέλλω δύο φωτογραφίες με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1964.
Τίς ετράβηξα κατά την διάρκεια μιάς επισκέψεως μου στό Βερολίνο προερχόμενος από το Braunschweig όπου εσπούδαζα.
Στήν μία απεικονίζεται ο Νίκος Δουρδούμας, Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, Γιάννης Αντωνιάδης και ο Γιόχαν (Γιάννης Παπαδόπουλος ).. Δέν θυμάμαι σε ποιό διαμέρισμα ήταν.
Στήν άλλη κάνουμε βαρκάδα στην λίμνη Wannsee στο Βερολίνο, μαζί με τόν Γιάννη Αντωνιάδη και τον Νίκο Δουρδούμα.
Εγώ δεν εμφανίζομαι διότι ήμουν ο φωτογράφος.
Σάς χαιρετώ όλους και περιμένω νά σάς ανταμώσω στό Reunion!
πηγή: Δημήτρης Μιχαλακόπουλος
1964 – Βαρκάδα στην λίμνη Wannsee στο Βερολίνο, με τόν Γιάννη Αντωνιάδη και τον Νίκο Δουρδούμα
πηγή: Δημήτρης Μιχαλακόπουλος
1964 – Νίκος Δουρδούμας, Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, Γιάννης Αντωνιάδης και Γιόχαν (Γιάννης) Παπαδόπουλος
Η Άννα Φιλίνη:
Αγαπητές και αγαπητοί παλιές και παλιοί συμμαθητές και συμμαθήτριες, μεγάλη η συγκίνηση που μάθαμε για το θάνατο του Γιάννη Παπαδόπουλου και μεγάλη συγκίνηση που όλοι εσείς κι εγώ τώρα μαζί σας μιλάμε για τη θλίψη αλλά και την αγάπη για το Γιάννη. Για πολλά χρόνια τον έβλεπα που και που σε κάποια δική μας συνάντηση ή σε κάποια άλλη ευκαιρία συνεύρεσης μέσα στην πόλη μας. Το γέλιο του, η εξυπνάδα, η ζωντάνια του και τα έντονα ενδιαφέροντά του ήταν πάντα μαζί, αλλά είναι αλήθεια πως ήτανε πάρα πολύς καιρός που δεν είχα τύχει σε κάποια μικρή έστω συνάντηση μαζί του. Τον βλέπω παρόντα σε κάποιες παλιές σχολικές φωτογραφίες. Θα μένει πάντα παρών στη σκέψη μας. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του.
Η Τένια Παπαδάκη:
Σημειώνουμε ότι η τάξη του τον θυμάται όχι μόνο ξανθό και γαλανό, αλλά και συγγενή της Έλλης Λαμπέτη, μυθικού προσώπου για όλους μας – ήταν ανιψιός της, γιος της αδελφής της.
Ο Σύλλογος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην αδελφή του Νατάσα, στον εξάδελφό του Τάσο Λούκο (επίσης απόφοιτό μας του 1969) και στην τάξη του, η οποία τον θυμάται με μεγάλη αγάπη.
