Η τάξη του ’99 ξαναβρέθηκε στα τέλη του Ιουνίου 2019. Συναντήθηκε στο σχολείο με καθηγητές και καθηγήτριες. Η Ρέα Μυλωνά και ο Γιάννης Μυλωνάς, η Μαρία Μωραΐτου, η Ζωή Βασιλείου που βοήθησε στον συντονισμό.
Μπορεί η ιδέα για το Reunion της Τάξης του ‘99 να γεννήθηκε τόσο ξαφνικά και αυθόρμητα (με ένα απλό τηλεφώνημα μετά από χρόνια! ανάμεσα σε δύο καλούς φίλους και συμμαθητές), αλλά άλλο τόσο άμεσα και ένθερμα βρήκε την αγάπη και ανταπόκριση από όλους τους Συμμαθητές, τους Καθηγητές, το Σύλλογο Αποφοίτων και το Σχολείο μας!
Στις 29 Ιουνίου 2019, μετά από online ψηφοφορία που διοργανώθηκε και επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας από την πλειοψηφία των αποφοίτων, άρχισαν να περνάνε το κατώφλι της Γερμανικής σιγά σιγά μετά από 20 χρόνια !! συμμαθητές και συμμαθήτριες από το Ελληνικό και Γερμανικό τμήμα καθώς και Καθηγητές!
Συζητήσαμε πολλά, γελάσαμε, φάγαμε, ήπιαμε, θυμηθήκαμε σκηνές – εικόνες από τη φοίτησή μας, μοιραστήκαμε νέα από την τωρινή μας ζωή!! Και ήταν συγκινητικό και όμορφο, να βρίσκεσαι – μετά από τόσα χρόνια – με ανθρώπους που είχες καιρό να δεις, και να σε συνδέουν πολλά περισσότερα από όσα μπορείς να φανταστείς!
Οι απόφοιτοι του ‘99 θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους παρευρέθηκαν στη Γιορτή !! αυτή, όσους βοήθησαν στη διεξαγωγή του event, όσους ήταν μαζί μας νοητά από το εξωτερικό, όσους οι υποχρεώσεις δεν τους επέτρεψαν να ταξιδέψουν και να βρεθούν κοντά μας αλλά ήταν σαν να είναι εκεί, όσους μπόρεσαν να ταξιδέψουν από το εξωτερικό για να είναι μαζί μας, τους Καθηγητές που μας τίμησαν με την παρουσία τους, το Σχολείο μας!
Κλείνουμε με μία φράση από το κείμενο του καθηγητή μας κ. Μυλώνα ειδικά γραμμένο για εμάς!!
«Η λησμονιά είναι ο θάνατος της μνήμης
Όμως και δίχως μνήμη δε βαστάει ο αγώνας της ζωής
Η μνήμη δεν είναι άϋλη, είναι και απτή
Θέλει όχι μόνο χρόνο αλλά και τόπο
Θέλει Γερμανική Σχολή»
… και με την ελπίδα ότι θα ξαναβρεθούμε – σύντομα – στο … άμεσο μέλλον!!
