Ο Βασίλης Σακελλαράκης γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1933 στην Αθήνα, όπου τέλειωσε το σχολείο και μετά σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία.

Από μικρός ασχολήθηκε με τον στίβο και αναδείχθηκε λόγω του ταλέντου του σε τριπλουνίστα πρώτης γραμμής. Ήταν αθλητής του Πανελληνίου και το 1952 πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ελσίνκι αλλά αποκλείστηκε στους προκριματικούς. Την ίδια χρονιά ήταν πρώτος στο τριπλούν στους Πανελλήνιους αγώνες και την επομένη, το 1953 με επίδοση 14.55 δεύτερος στους Βαλκανικούς, οι οποίοι διοργανώθηκαν στην Αθήνα και μάλιστα έπειτα από διακοπή δώδεκα ετών λόγω του πολέμου.

Αρχικά εργάστηκε σαν προπονητής στη Σχολή Ευελπίδων και το 1964 ήρθε στη Γερμανική Σχολή, ενώ παράλληλα ήταν και προπονητής στον Πανελλήνιο, όπου τα πρώτα χρόνια οι προπονήσεις των μαθητών και μαθητριών γίνονταν στις εγκαταστάσεις του λόγω γειτνίασης με το κτίριο της Μετσόβου.

Είχε αναλάβει μαζί με τον Gert Hilbrecht την προπόνηση των μαθητών αλλά παράλληλα ήταν και προπονητής της Εθνικής Ομάδας μέχρι το 1988 στον ΣΕΓΑΣ.Από τη Σχολή συνταξιοδοτήθηκε το 2000 σε ηλικία 67 ετών.

Απεβίωσε στις 14 Μαρτίου 2018 και η κηδεία του έγινε στο Α’ Νεκροταφείο δύο μέρες μετά.

Μία φωτογραφία του Βασίλη στο σχολείο…

“2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών”…

Ο Βασίλης Σακελλαράκης ήταν απόφοιτος του Γυμνασίου (σημ. του 2ου Αρρένων) μας (1951). Ως μαθητής Γυμνασίου διακρίθηκε στο στίβο στα αγωνίσματα των αλμάτων, στο μήκος και το τριπλούν. Ήταν ακόμη έφηβος το 1952, όταν πρώτευσε στους Πανελλήνιους Αγώνες Ανδρών στο άλμα τριπλούν με επίδοση 14μ. 50, που ήταν και πανελλήνιο ρεκόρ εφήβων. Την ίδια χρονιά έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι (τριπλούν). Το 1953 ξανακερδίζει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο τριπλούν και επιτυγχάνει δεύτερη νίκη στο ίδιο αγώνισμα, στους Βαλκανικούς αγώνες στίβου που έγιναν στην Αθήνα .

Πέραν της σημαντικής του αθλητικής πορείας άφησε μεγάλο έργο ως προπονητής στίβου στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο, στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στις Εθνικές Ομάδες και ως καθηγητής Γυμναστικής στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2003.

Η μεγάλη του ικανότητα ήταν να αναδεικνύει αθλητικά ταλέντα, ενώ παράλληλα καθοδηγούσε σπουδαίους αθλητές στο να επιτυγχάνουν μεγάλες επιδόσεις. Ως προπονητής στον Πανελλήνιο, κατά τις δεκαετίες του 60 και του 70 συνέδεσε το όνομά του με σπουδαίους αθλητές. όπως τους Παν. Νικολαϊδη (100μ.), Ντίνου Μιχαηλίδη (800μ.), Γιώργου Μπιρπίλη (110μ. και 400μ. μετ’ εμποδίων), Διον. Μπαρπαρούση (800 μ.) Δημ. Κατσούλη (400μ. και 800μ.), Ηλ. Μερισσαρόπουλου (100μ.), Παν. Κατσέρη (άλματα σε μήκος και τριπλούν)κ.α. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 έγινε προπονητής της Εθνικής Ομάδας στίβου, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1988.

Παρόλο που είχε την προπονητική φροντίδα των τότε πρωταθλητών στίβου του Πανελληνίου- και δεν ήταν λίγοι – δεν παρέλειπε να επιβλέπει, να καθοδηγεί και να ενθαρρύνει τα νέα παιδιά που γυμνάζονταν στον ιστορικό Σύλλογο. Ήταν πραγματικά δημοφιλής και αγαπητός στην αθλητική οικογένεια. Πολλοί μαθητές του σχολείου μας υπήρξαν αθλητές υπό την καθοδήγηση του Σακελλαράκη στον Πανελλήνιο ή στην Σ.Σ.Ε και με νοσταλγία και περηφάνια θυμούνται τον αγαπημένο Βασίλη.