Γεννημένος το 1916 στην Καλοσκοπή Φωκίδας τελείωσε το Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στον πόλεμο έχασε τον αδελφό του που είχε πάρει μέρος στην Αντίσταση, όπως άλλωστε και ο ίδιος, και το 1948 γνώρισε τον μετέπειτα Λυκειάρχη της Σχολής, Γιώργο Δημητράκο με τον οποίο συνδέθηκαν στενά και λόγω της ιδεολογικής τους συγγένειας.

Το 1951 επί Κυβερνήσεως Πλαστήρα, και αφού στο μεταξύ είχε αποκλειστεί από τη Δημόσια Εκπαίδευση λόγω φρονημάτων, χαλάρωσαν οι διώξεις και βρέθηκε μαζί με τον Γ.Δημητράκο να διδάσκει στην ιδιωτική σχολή Νικολοπούλου στην οδό Ηπείρου.

Το 1956 όταν ο Γ.Δημητράκος στελέχωνε την Γερμανική Σχολή τον ενέταξε μαζί με τον επίσης φιλόλογο Αλέκο Παπαγεωργίου, όπου δίδαξε Αρχαία, Νέα και Ιστορία.

Διετέλεσε γενικός γραμματέας στο περιοδικό «Νέα Παιδεία» και ήταν υποδιευθυντής του Λυκείου όταν συνταξιοδοτήθηκε το 1987.

Απεβίωσε στις 26 Ιανουαρίου 1993.