Η Maria Di Lernia γεννήθηκε στο Αμβούργο στις 16 Οκτωβρίου 1904. Περνώντας από τη Μικρασιατική Σμύρνη έρχεται χήρα πλέον το 1928 στην Πάτρα και το ιταλικό της όνομα οφείλεται στον Ιταλό σύζυγό της. Στα μαθητολόγια της Αραχώβης αναφέρεται ο γιός της, Αλέξανδρος του Ν., γεννημένος το 1928, με πόλη προέλευσης την Σμύρνη και εγγράφεται στην Α’ Δημοτικού το έτος 1934-35.
Εργάστηκε στην προπολεμική Σχολή στην Αραχώβης επί 8 χρόνια, από το 1931 έως το 1938 και αμέσως μετά στην Γερμανική Πρεσβεία Αθηνών. Οι πολεμικές εξελίξεις την έφεραν στο Μπρέσλαου, όπου την βρήκε το τέλος του Πολέμου.
Για ένα διάστημα εργάστηκε στην Αφρική και την Νότιο Αμερική και το 1954 επέστρεψε στην Ελλάδα, αφού εκεί βρισκόταν και ο τάφος του παιδιού της, που είχε πεθάνει στην Αθήνα την δεκαετία του 1930. Έως το καλοκαίρι του 1956 εργάστηκε στη Σχολή Φίλτσου αφού ήταν φίλη της ιδιοκτήτριας.
Την 1η Οκτωβρίου 1956 με την επαναλειτουργία της Γερμανικής, όταν μετακόμισε στην οδό Μετσόβου στο Μουσείο, επέστρεψε και προκειμένου να είναι όλα έτοιμα την έβλεπες να βάφει τοίχους δίπλα στον πρώτο πρόεδρο του ΔΣ τον Karlhans Hoeflinghaus. Υποστήριζε γραμματειακά όλη τη Σχολή και κάλυπτε πολλές ανάγκες. Πανταχού παρούσα, έπαιζε και τον ρόλο του επιστάτη – κέρβερου, άλλωστε στην ανοιχτή τότε γραμματεία ο καθένας ήταν υποχρεωμένος να περάσει μπρος από το δικό της φυλάκιο ελέγχου. Δέθηκε τόσο στενά με τη Σχολή που πολλοί, τα προπολεμικά και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, νόμιζαν ότι ήταν ένα είδος ιδιοκτήτριας, και αποτελούσε για πολύ καιρό τον μοναδικό κρίκο ανάμεσα στην προπολεμική και μεταπολεμική περίοδο της Γερμανικής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν εφαρμόστηκε η στολή στο σχολείο το 1958 (μόνο για το ελληνικό τμήμα) διατηρούσε ειδικό χώρο με φούστες και πουκάμισα προκειμένου να εφαρμόζονται οι κανονισμοί πιστά, ειδικά στις μαθήτριες.
Απεβίωσε στις 25 Ιουνίου 1983 και τάφηκε στο Ευαγγελικό Γερμανικό Μέρος του Α’ Νεκροταφείου Αθηνών.
Από έρευνα εντοπίστηκε μία ανάρτηση που πιθανώς να σχετίζεται με την οικογένεια της Maria Di Lernia:
Nicola and Teresa had eight children. The first was Vincenzo, born in Izmir on January 24th 1904 and baptized in the Cathedral on February 25th, as shown in the document, godmother Maria Mazzei, Teresa’s sister.
https://www.levantineheritage.com/anna-laysa-di-lernia-submission.html#13
