Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης αλλά και τις διηγήσεις των αποφοίτων εντοπίσαμε τρία ονόματα: Αντωνάδος, Σιμάνα και Κλεμμ φον Χόενμπεργκ.
Ο Ναπολέων Αντωνάδος αναφέρεται σε ξεχωριστό άρθρο, που περιστρέφεται γύρω από την κατάθεσή του τον Μάιο του 1945.
Ο Dieter Clemm von Hohenberg αναφέρεται στις σημειώσεις του Φωκίωνα Φωτιάδη Νεγρεπόντη, ο οποίος έγραψε σε δύο σελίδες τα ονόματα των συμμαθητών του. Ο πατέρας του, Christian Clemm von Hohenberg, φίλος του ναυάρχου Βίλελμ φον Κανάρις, έφθασε στην Ελλάδα για να αναλάβει τον συντονισμό όλων των γερμανικών δικτύων. Ο πατέρας του Christian ήταν μεγαλέμπορος και βιομήχανος στην Σμύρνη και πέθανε το 1910 και ο νεαρός Christian βρέθηκε με την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου έφεδρος αξιωματικός του γερμανικού στρατού. Ίδρυσε μία επιχείρηση στον Πειραιά ασχολούμενος με εμπορικές εργασίες.
Επισήμως ήταν στρατιωτικός ακόλουθος, αλλά στην ουσία ήταν σταθμάρχης της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας. Ως πρόσωπο στην προπολεμική Ελλάδα άφησε καλές εντυπώσεις προβάλλοντας το ανθρώπινο πρόσωπο του εθνικοσοσιαλισμού και ανέπτυξε κινητικότητα στην κοσμική ζωή της Αθήνας, ενώ πέριξ του εκινούντο και Έλληνες φανατικοί γερμανόφιλοι.
(πηγή: “Κατασκοπεία στην κατεχόμενη Ελλάδα” του Δημοσθένη Κούκουνα)
Ο Walter Schimana (12 Μαρτίου 1898 – 12 Σεπτεμβρίου 1948) είχε τον γιό του Benno Schimana στην τάξη των Κλεμμ φον Χόενμπεργκ, Φωκίωνα Φωτιάδη Νεγρεπόντη, Ρούντι Άλτερ, Μιχάλη Μολοκότου, Βλαντιμίρ Ουσακόφ και άλλων. Μία μοτοσυκλέτα των Ες Ες έφερνε κάθε μέρα τον νεαρό Σιμάνα. Είναι γνωστή η ιστορία που αναφέρουν πολλοί συμμαθητές και σχετίζονται με τους αδελφούς Ουσακώφ:
Και τα δύο αδέλφια είχαν ταλέντο στο σχέδιο και πιο πολύ ο Μιχαήλ, ο οποίος ζωγράφισε μία πόρτα, που έγραφε Ευρώπη, την οποία επιχειρούσε να ανοίξει ο Χίτλερ και μία αρκούδα έβαζε το πόδι της σαν εμπόδιο. Η καρικατούρα αυτή ήταν η αιτία της σύλληψης του Μιχαήλ, αφού η αρκούδα συμβόλιζε την Ρωσία, η οποία αντιστεκόταν στην εξάπλωση του Ναζισμού. Ο Βλαδίμηρος συνελήφθη στις 21.12.1943. Ο Μιχαήλ και μητέρα του Ευφροσύνη συνελήφθησαν στις 2.3.1944. Ο πατέρας τους είναι άγνωστο πότε συνελήφθη.
Είναι πιθανόν λοιπόν μέσα σε μία τάξη, όπου υπήρχαν οι γιοί των Σιμάνα και Κλεμμ φον Χόενμπεργκ, κάποιος να “κάρφωσε” τα καμώματα του Μιχαήλ Ουσακώφ.
Ο Βάλτερ Σιμάνα (Walter Schimana, γενν. Τρόππαου 12 Μαρτίου 1898 – απεβ. Σάλτσμπουργκ 12 Σεπτεμβρίου 1948) ήταν μέλος του γερμανικού Ναζιστικού Κόμματος και των SS. Έφτασε ως το βαθμό του Στρατηγού (SS-Gruppenführer und Generalleutnant der Waffen-SS und Ordnungspolizei) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν διοικητής των SS και της γερμανικής αστυνομίας και de facto Κυβερνήτης της κατεχόμενης Ελλάδας από τον Οκτώβριο του 1943 έως και την αποχώρηση των Γερμανών τον Οκτώβριο του 1944.
Γεννήθηκε το 1898 στο Τρόππαου της σημερινής Τσεχίας, τότε τμήμα της Αυστροουγγαρίας, και ήταν γιος εκδότη εφημερίδας. Το 1915 εισήλθε στη Σχολή Δοκίμων της Πράγας, από όπου αποφοίτησε το 1918. Το 1920 αποχώρησε από τον αυστριακό στρατό με το βαθμό του ανθυπολοχαγού και κατόπιν εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος και τραπεζικός υπάλληλος.
Έγινε από νωρίς μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, στις 17 Δεκεμβρίου 1926 (με αριθμό κομματικής ταυτότητας 49.042) όπως και μέλος των παραστρατιωτικής οργάνωσης SA του Κόμματος στο Μόναχο. Μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, τοποθετήθηκε το 1934, στην Αστυνομία (Schutzpolizei) με το βαθμό του Λοχαγού, και το 1936 μετατάχτηκε στη Χωροφυλακή με τον βαθμό του Ταγματάρχη. Μετά την Προσάρτηση της Αυστρίας (Anschluss), μετατέθηκε στο αρχηγείο της Αστυνομίας στη Βιέννη. Στις 15 Αυγούστου 1939 έγινε μέλος των SS με το βαθμό του Standartenführer (ανάλογο του συνταγματάρχη) και μετατέθηκε στο Γραφείο Προσωπικού των SS (SS-Personalhauptamt) στο Βερολίνο το 1941.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 1941 διορίστηκε διοικητής των SS και της Αστυνομίας (SS- und Polizeiführer) στην περιοχή του Σαράτοφ, στην κατεχόμενη περιοχή της ΕΣΣΔ και, αργότερα, αποσπάστηκε στο επιτελείο του Ανώτατου Διοικητή SS και Αστυνομίας της κεντρικής Ρωσίας μέχρι τον Ιούλιο του 1942, παίρνοντας μέρος σε επιχειρήσεις κατά των ανταρτών. Από τις 21 Ιουλίου 1942 έως τις 15 Ιουλίου 1943 ήταν διοικητής των SS στη Λευκορωσία, με βάση το Μινσκ. Έπειτα εκπαιδεύτηκε ως διοικητής μεραρχίας και διοίκησε την πρόσφατα σχηματισμένη 14η Μεραρχία Εθελοντών των SS “Γαλικία” (σώματα Ουκρανών εθελοντών που πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών) μέχρι τον Οκτώβριο του 1943. Στις 18 Οκτωβρίου διορίστηκε Ανώτατος Διοικητής των SS και της Αστυνομίας στην Ελλάδα, αντικαθιστώντας τον Γιούργκεν Στρόοπ, θέση που διατήρησε μέχρι την αποχώρηση των Γερμανών από τη χώρα τον Σεπτέμβριο – Οκτώβριο του 1944. Από τη θέση του αυτή ασκούσε έλεγχο στην δοσιλογική ελληνική κυβέρνηση. Έπαιξε ενεργό ρόλο στο διωγμό των Εβραίων της Ελλάδας και ήταν ένας από τους δημιουργούς, καθώς και στρατιωτικός διοικητής, των Ταγμάτων Ασφαλείας, στρατιωτικών μονάδων που ίδρυσαν οι Γερμανοί μαζί με τη διορισμένη κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να πλήξουν το αντιστασιακό κίνημα που είχε δημιουργηθεί ιδιαίτερα στην Ελληνική ύπαιθρο. Μετά την αποχώρηση των Ναζί από την Ελλάδα κατέλαβε ανάλογη θέση στον τομέα του Δούναβη, με βάση τη Βιέννη, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνθηκολόγηση των Γερμανών. Συνελήφθη από τους Συμμάχους και προφυλακίστηκε, προκειμένου να δικαστεί. Αυτοκτόνησε το 1948, πριν παραπεμφθεί σε δίκη.
Είχε τέσσερα παιδιά: τον Walter, τον Winfried, την Sigrun και τον Benno.
