Ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Θανάσης Γεράνιος (’62) συνοψίζει τα τεράστια προβλήματα από τις πρόσφατες εξελίξεις, σε άρθρο του στα ΝΕΑ με τίτλο “Η πυρηνική ενέργεια, η κλιματική κρίση και οι ραδιενεργοί κίνδυνοι“.

Συγκεκριμένα, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου 2023, ΤΑ ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου 27-28.5.2023 δημοσίευσαν στην έντυπη έκδοσή τους ένα ένθετο σχετικά με το θέμα αυτό. Σ’ αυτό το ένθετο, ο καθηγητής Γεράνιος συμμετέχει με το άρθρο του και απαντά στις ερωτήσεις: Πόσο δυνατόν είναι να ζήσουμε ένα δεύτερο Τσερνομπίλ ή μια δεύτερη Φουκουσίμα εξαιτίας της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στον πυρηνικό σταθμό Ζαπορίζια; Πώς εξηγείτε το γεγονός από τη μια να φοβόμαστε το πυρηνικό ατύχημα και από την άλλη κάποιοι στην ΕΕ – και όχι μόνο – να δρομολογούν την πυρηνική ενέργεια ως πράσινη; Μπορεί η πυρηνική ενέργεια να συμβάλει στην καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης; Πιστεύετε πως θα έρθει η στιγμή που η πυρηνική ενέργεια θα είναι ασφαλής; Τι φοβάστε όταν ακούτε και διαβάζετε για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού Ακουγιου στην Τουρκία;

Ο Δημήτρης Χαραλάμπης, Ομότιμος Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης και απόφοιτος του 1969, δημοσίευσεστις 11.6.2023 ένα άρθρο του στην εφημερίδα “Βήμα της Κυριακής / Βιβλία / Νέες Εποχές”:

Η εξουδετέρωση της απλής αναλογικής ως στόχου και επιχειρήματος της Αριστεράς από το 20,72% της διαφοράς από τον ΣΥΡΙΖΑ, που πέτυχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 21/5, και την αδυναμία των μικρών κομμάτων να υπερβούν το όριο του 3%, σημαίνει όντως, εφόσον το ποσοστό της Ν.Δ. και η διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος επαναληφθεί, την επιβολή και σταθεροποίηση της ηγεμονίας της Ν.Δ. στο κομματικό και πολιτικό σύστημα;

Η χώρα γνώρισε κατά τη μεταπολίτευση την ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ, η οποία, ύστερα από το διάλειμμα της ερασιτεχνικής αντιγραφής της πρώτης οκταετίας του ΠΑΣΟΚ από τη λαϊκή Δεξιά του Καραμανλή, κατέρρευσε θεαματικά μέσα στη δίνη της οικονομικής, δημοσιονομικής και πολιτικής κρίσης του 2010.

Αυτή η εμπειρία αποκαλύπτει κάποιες προϋποθέσεις του φαινομένου της κομματικής ηγεμονίας: την ιστορική συγκυρία, τη χαρισματικότητα του ηγέτη, την κατανόηση της ιστορικής στιγμής και την ικανότητα της πολιτικής-κομματικής διαχείρισής της.

Με την πτώση της δικτατορίας το μετεμφυλιακό κράτος των εθνικοφρόνων, τελευταία πράξη του οποίου ήταν ο ιστορικός αναχρονισμός της στρατιωτικής δικτατορίας, κατέρρευσε. Η θεμελίωση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή δεν οδήγησε στην ηγεμονία της Ν.Δ. Η Δεξιά ως έκφραση του μετεμφυλιακού κράτους και της εθνικοφροσύνης δεν μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο. Ήταν η στιγμή του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Η επιτυχία του Παπανδρέου βασίστηκε στην ιδιόμορφη σύζευξη σοσιαλιστικού και εθνικιστικού λόγου που θεμελίωσε την ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ εκπληρώνοντας την απαίτηση μεταρρυθμίσεων και αναδιανομής, χωρίς όμως να θιγούν ουσιαστικά η πελατειακή λογική, το παραγωγικό μοντέλο, οι συντηρητικές αναφορές και η γενετική γραμματική της κοινωνικής διαστρωμάτωσης.

Η ηγεμονία αυτή έβγαλε την Ελλάδα από τα μετεμφυλιακά ιδεολογικά δεσμά. Αποσυνέδεσε όμως την παραγωγικότητα από τα εισοδήματα, λόγω της πολιτικά και κομματικά αναγκαίας άμεσης ανταπόκρισης στην κοινωνική απαίτηση υπέρβασης της μετεμφυλιακής αρτηριοσκλήρωσης και προετοίμασε το κοινωνικό και δημοσιονομικό περιβάλλον, το οποίο η οπορτουνιστική διαχείριση της πενταετίας της λαϊκής Δεξιάς του Κώστα Καραμανλή οδήγησε στη δημοσιονομική κατάρρευση του 2010. Κατάρρευση που ανέτρεψε τη θετική ευρωπαϊκή πορεία της χώρας την περίοδο της ηγεσίας του Κώστα Σημίτη και η οποία είχε ήδη υπονομευθεί από τις εσωκομματικές λαϊκιστικές αντιστάσεις.

Η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα μιας σειράς γεγονότων που καθόρισαν τη χώρα από την ουσιαστική πτώχευση του 2010 μέχρι την σημερινή αναπτυξιακή χίμαιρα του μετά-covid τουρισμού και των κερδοσκοπικών κτηματομεσιτικών επενδύσεων πάντα στο πλαίσιο της οικονομικής στήριξης του ακόμη λειτουργούντος ευρωπαϊκού σχεδίου ανάκαμψης.

Η αρχικά επιτυχημένη αντιμετώπιση της πανδημίας, ο πραγματισμός της διαχείρισης, η συνεπής εξωτερική πολιτική και οι ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις συνετέλεσαν ουσιαστικά στην προοπτική της ηγεμονίας της Ν.Δ. Όμως δεν ήταν αυτά αρκετά για την εκλογική περιθωριοποίηση των υποκλοπών, του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη και ασφαλώς της ανισότητας, η οποία βέβαια δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα.

Η οικονομική κρίση και η λόγω της ασυμμετρίας δυνάμεων αποδοχή των όρων της τρόϊκα, δηλαδή η αντιμετώπιση της κρίσης στο πλαίσιο του δόγματος της «προσαρμοσμένης στην αγορά Δημοκρατίας» των Merkel/Schaueble από τα δύο μεγάλα κόμματα οδήγησε στην κρίση του μεταπολιτευτικού δικομματισμού. Κυρίως οδήγησε στην κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, εφόσον οι κατεξοχήν πληγέντες από την πολιτική της λιτότητας-φτωχοποίησης της εσωτερικής υποτίμησης ήταν πρωτίστως ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε από το αριστερό περιθώριο και υποσχέθηκε στον απογοητευμένο και φτωχοποιημένο κόσμο τα πάντα. Οδήγησε με τον ακροδεξιό σύμμαχό του και τις φαντασιώσεις των διπλών νομισμάτων αυτόν τον κόσμο στον τυχοδιωκτικό μαξιμαλισμό του δημοψηφίσματος και στην «κωλοτούμπα» της απόλυτης αποδοχής των γερμανικών/τροϊκανών όρων του τρίτου μνημονίου. Η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθοριστική για την προοπτική της ηγεμονίας της Ν.Δ.. Δημιούργησε τεράστιες προσδοκίες τις οποίες μηδένισε στις περίφημες 17 ώρες της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης και επιβεβαίωσε τη ρήση της Thatcher ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Επιλογές που ακολούθησε με απόλυτη συνέπεια στο τρίτο μνημόνιο.

Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε ως κυβέρνηση ενώ ως αντιπολίτευση απέδειξε ότι ήταν απλά η συγκυριακή έκφραση της πολιτικής κρίσης χωρίς την προοπτική διαμόρφωσης εναλλακτικής στρατηγικής.

Η αναζήτηση της αυτοδυναμίας έχει γίνει αποδεκτή και η σχετική ηγεμονία είναι χειροπιαστή προοπτική, αφού η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ σε πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση/κυβερνητική εναλλακτική λύση που θα σήμαινε την επιστροφή του δικομματικού ορθολογισμού στο πολιτικό σύστημα δεν είναι του άμεσου μέλλοντος.

Σχετική ηγεμονία γιατί αυτή θα ασκείται πάντοτε υπό την προϋπόθεση των επιπτώσεων του αναποτελεσματικού παραγωγικού μοντέλου και των δημοσιονομικών όρων που τίθενται από την Ένωση. Αν ως κυβέρνηση δεν ελέγχεις την νομισματική πολιτική, την κυκλοφορία του χρήματος και βρίσκεσαι υπό το βάρος του τεράστιου ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και του δανεισμού, ως συνέπεια του θεμελιώδους παραγωγικού ελλείμματος της οικονομίας, κάθε κομματική ηγεμονία είναι σχετική και χρονικά περιορισμένη, έστω και αν το προβληματικό φορολογικό σύστημα εγγυάται κάποιες κοινωνικές συμμαχίες…

Είναι έκδηλη η μετεκλογική ανησυχία της Νέας Δημοκρατίας, ότι ενδεχόμενη είσοδος της Νίκης στην επόμενη Βουλή θα μπορούσε να περιορίσει το εύρος της αυτοδυναμίας της. Η αγωνία όμως αυτή την έχει στρέψει σε μια προσπάθεια επαναπατρισμού των ακροδεξιών ψήφων και επαναπροσδιορισμού της ατζέντας της. Η πρώτη, αντανακλαστική αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την αναμέτρηση και τα υψηλά ποσοστά της Νίκης, ήταν η μετάβαση στο Αγιον Ορος – επίσκεψη που αναβλήθηκε τελικά λόγω κορωνοϊού.

Φαίνεται άλλωστε ότι η παρέμβαση του αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου κρίθηκε αποτελεσματικότερη για τη νουθεσία των μοναχών από μια επίσκεψη του νικητή των εκλογών.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Ο Γιάννης Φλωρινιώτης ήταν αυτό που ήταν. Αστραφτερός και (βαριά) λαϊκός. Ο Χατζιδάκις το είχε εξηγήσει: «Ανήκει στην κατηγορία των τραγουδιστών που μεταμορφώνουν το τραγούδι σε ένα αυτεξούσιο εκφραστικό στοιχείο απόλυτα δικό τους. Ετσι, η οποιαδήποτε συμβατικότητα του τραγουδιού εξαφανίζεται και απομένει το αληθινό αίσθημα».

Ποιος θα φανταζόταν, την σήμερον ημέρα, πως θα μπορούσε να ακούσει το «Πειράζει που είμαι μεγάλη φίρμα» με τη συνοδεία τσέμπαλου; Μπα, δύσκολο.

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να το κάνει πραγματικότητα ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις. Που, για να τα λέμε και αυτά, αρεσκόταν και στην… αντιδραστική εκκεντρικότητα όταν πιεζόταν από τον ελληνικό περίγυρο να δεχτεί αυτό που την σήμερον ημέρα (επίσης) θέλουμε να ονομάζουμε «κανονικότητα».

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Οσα συμβαίνουν στη Θράκη είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες και τίθεται ένα ζήτημα ως προς το τι κάνει το ελληνικό κράτος διαχρονικά. Η άτσαλη συζήτηση των ημερών θα έπρεπε πάντως να μετατραπεί σε στρατηγική αναπροσαρμογή, με αποκλειστικά εθνικό γνώμονα.

Η συζήτηση για τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη εξελίχθηκε μέχρι στιγμής άτσαλα και με προφανή εκλογική και όχι εθνική διάσταση. Με ευθύνη όλων.

Φαίνεται πως αυτό έγινε αντιληπτό και μάλλον θα επιχειρηθεί να πέσει η ένταση. Δεν είναι και πολύ αυθαίρετη η εκτίμηση ότι στην Αγκυρα θα χαμογελούν με μια κάποια ικανοποίηση, παρακολουθώντας τα ελληνικά κόμματα στην ουσία να επικυρώνουν την (ούτως ή άλλως γνωστή εδώ και δεκαετίες) αμφιλεγόμενη δράση του διαβόητου τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωαβίου στο protagon.gr…

Την 30.5.2023 “έφυγε” ο διεθνούς φήμης καθηγητής νευροακτινολογίας, Αντώνης Βαλαβάνης, ιδρυτής τηςSwiss Society of Neuroradiology (SSNR) και απόφοιτος του 1970 και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2010.Ο Σύλλογος Αποφοίτων εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στη σύζυγό του, στις δύο κόρες του, στην αδελφή του επίσης απόφοιτό μας Ειρήνη Βαλαβάνη, καθώς και στην τάξη του που τον θυμάται με πολλή αγάπη.

The Swiss Society of Neuroradiology (SSNR) has the deep regret to announce the death of its founding member, honorary member and past president, Anton Valavanis. Besides initiating its foundation in 1988, he was President of our Society for two periods, from 1993 to 1999 and from 2001 to 2010. In 1994 he was nominated titular professor at the University of Zurich as well as head of the clinic of neuroradiology at Zurich University Hospital (USZ), this would be an important event and thereafter Neuroradiological Units and centers started to spread across Switzerland, both in the university hospitals and regional centers. Together with Peter Huber he was one of the founding fathers of Neuroradiology and the leader of one of its two historical branches.

Περισσότερα…

Κυκλοφόρσε ο πρώτος τόμος του έργου “The European Banking Regulation Handbook” του Χρήστου Γκόρτσου.

Από την εισαγωγή της έκδοσης διαβάζουμε:

Christos V. Gortsos is Professor of Public Economic Law at the Law School of the National and Kapodistrian University of Athens, Greece. He is also, inter alia, Vice-President of the Board of Appeal of the European Supervisory Authorities (ESAs); Member of the European Parliament’s expert group on banking resolution; President of the Academic Board of the European Banking Institute; Research Partner in the University Research Priority Program “Financial Regulation” of the University of Zürich; as well as Member and Academic Coordinator of the Committee on International Monetary Law of the International Law Association (MOCOMILA). With his interests revolving around international and EU monetary and financial law, financial market regulation, central banking law and institutional economics, Christos was granted the Fernand Braudel Senior Fellowship (2017-18) at the European University Institute in Florence, Italy. During the current Academic Year (2022-23) he is Visiting Scholar at the Faculty of Law of the University of Zürich and Senior Fellow at the Collegium Helveticum in Zürich.

Περισσότερα…

Ο Φίλιππος Σπυρόπουλος, απόφοιτος του 1970,είναι ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης στην υπηρεσιακή κυβέρνησητου Ιωάννη Σαρμά, που ορκίστηκε στις 26 Μαΐου 2023 και να θυμίσουμε ότι στο παρελθόν, την περίοδο 1981-1983, υπηρέτησε στο Νομικό Γραφείο της Προεδρίας της Δημοκρατίας και αργότερα Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Προεδρίας (1989) και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (1990 – 1992). Να προσθέσουμε ότι την θέση του Γενικού Γραμματέα στο ίδιο υπουργείο διατηρεί ο Πάνος Αλεξανδρής, απόφοιτος του 1977.

Ο Φίλιππος Σπυρόπουλος γεννήθηκε το 1952 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970. Το 1974 πήρε το πτυχίο του από τη Νομική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1978 το LL.M. από το L.S.E. του University of London και ένα χρόνο μετά Dr.iur. από το Universität Freiburg i. Br.

Είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Το 1993 ανέλαβε για μικρό χρονικό διάστημα πρόεδρος του Εθνικού Θεάτρου και στη συνέχεια διετέλεσε μέλος διαφόρων οργανισμών και φορέων.

Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), στο πλαίσιο της ετήσιας δράσης του ΘεΑθήναι, αφιερωμένης στην ιστορία και τον πολιτισμό της Αθήνας, παρουσίασετη λυρική μουσική παράσταση «Σμύρνη-Αθήναι: μουσικό ταξίδι», την Παρασκευή 16 Ιουνίου 2023, στο κτήριο του Ιδρύματος, στον Ταύρο.

Πρόκειται για μουσικό αφιέρωμα σε μορφή αναλογίου, με λυρικούς τραγουδιστές, πιάνο και βιολοντσέλο. Στην παράσταση θα ακουστούν χαρακτηριστικά μουσικά έργα του Μεσοπολέμου με… μικρασιατική καταγωγή, που επηρέασαν και συνδιαμόρφωσαν τη μουσική ταυτότητα της Αθήνας. Τη μουσική αναδρομή πλαισιώνουν αναγνώσεις αποσπασμάτων λογοτεχνικών κειμένων και προσωπικών μαρτυριών.

Στην παράσταση συμμετείχαν οι Ειρήνη Καράγιαννη (μεσόφωνος), Δημήτρης Σιγαλός (τενόρος), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο), Αμαλία Γιαννοπούλου (τσέλο).

Απόφοιτοι θα είναι υποψήφιοι στις Βουλευτικές Εκλογές της 21ης Μαΐου 2023. Αναλυτικά κατά κόμμα μέχρι στιγμής γνωρίζουμε:

Νέα Δημοκρατία:

Ντόρα Μπακογιάννη (Χανιά)www.dorabak.gr/

Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία

Δημήτρης Τζανακόπουλος (Α’ Αθήνας)dimitristzanakopoulos.gr/

Άννα Φιλίνη(Α’ Αθήνας)www.filini.gr

Κατερίνα Αρβανιτάκη (Βόρειος Τομέας Αθηνών)www.syriza.gr/article/id/144806/Arbanitakh-Katerina.html

Ευάγγελος Αντώναρος (Ανατολική Αττική)www.syriza.gr/article/id/145050/Antwnaros-Eyaggelos.html

ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής

Μαριζέτα Αντωνοπούλου (Επικρατείας)https://pasok.gr/anakoinosi-psifodeltioy-epikrateias/

ΜέΡΑ25

Θεόδωρος Μαραγκουδάκης (Α’ Αθήνας)https://i.mera25.gr/people/317

ΝΙΚΗ

Αναστάσιος (Τάσος) Οικονομόπουλος (Β1΄ Βόρειος Τομέας Αθηνών)https://nikh.gr/i-niki/omaixmia/156-anastasios-oikonomopoulos

Ακόμη: Ο Κωνσταντίνος Καλαφατάκης ήταν υποψήφιος με το κόμμα “Πράσινο & Μωβ”, του οποίου όμως η συμμετοχή απερρίφθη από τον Άρειο Πάγο

Ο Στράτος Σωπύλης (’87) συμμετέχει στη θεατρική παράσταση “Τσίου“.

Ο “Τσίου…”, η πολυβραβευμένη ταινία-μύθος,του Μάκη Παπαδημητράτου, το απόλυτο underground σύμβολο του ελληνικού σινεμά, επιστρέφει φέτος το καλοκαίρι, 18 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή, αυτή τη φορά με τη μορφή θεατρικής παράστασης. Η ταινία που διαδόθηκε και λατρεύτηκε μέσα από την πειρατεία και την παράνομη διακίνηση, ετοιμάζεται τώρα για ένα θρυλικό -θεατρικό- comeback, με την υπογραφή του ίδιου σκηνοθέτη και της ίδιας ομάδας ηθοποιών της ταινίας.

ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ LIVE STAGE Ιερά Οδός 72 & Σπύρου Πάτση, Αθήνα 10447 τηλέφωνα: 210 3473835 & 6978000087

Παραστάσεις από 15 Ιουνίου, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή | Ώρα έναρξης 21.00

Πληροφορίες και εισιτήρια…

Το σωματείο «Project ELPIDA e.V.», με έδρα το Βερολίνο, αναπτύσσει δράσεις σχετικές με την υποστήριξη προσφύγων. Μία από τις δράσεις αυτές, σε συνεργασία με την οργάνωση «The Fáilte Centre», είναι η προσφορά μαθημάτων μουσικής και ραπτικής. Πιο συγκεκριμένα στους χώρους της οργάνωσης, στο Μεταξουργείο, προσφέρονται μαθήματα γλώσσας, ψυχοκοινωνική συμβουλευτική και φροντίδα παιδιών, ενώ μέρος της ψυχοκοινωνικής προσφοράς αποτελείται από μαθήματα μουσικής και μαθήματα ραπτικής. Για τον σκοπό αυτό υπάρχει, προς το παρόν, ανάγκη για 1-2 ραπτομηχανές και 3-4 κιθάρες.

Η Γερμανική Σχολή Αθηνών -με την ευαισθησία που τη διακρίνει ως προς τις δράσεις κοινωνικής ευθύνης- ανταποκρίνεται άμεσα στην παράκληση του αποφοίτου της Levin Schmidt, ο οποίος είναι και συνιδρυτής του σωματείου «Project ELPIDA e.V.», και υποστηρίζει τη δράση αυτή. Εάν διαθέτετε, λοιπόν, μια λειτουργική ραπτομηχανή ή μια λειτουργική κιθάρα, οι οποίες βρίσκονται σε καλή κατάσταση και επιθυμείτε να τις δωρίσετε, τότε μπορείτε να τις αφήσετε σε δύο καρότσια που θα βρίσκονται από την Τρίτη 6 Ιουνίου έως την Τρίτη 13 Ιουνίου ακριβώς απέναντι από το ταμείο, στο φουαγιέ του κεντρικού κτηρίου της DSA. Σας ευχαριστούμε για την υποστήριξη!

Την Δευτερα 12 Ιουνίου και περί την ώραν 6-8μ.μ. θα λάβη χώρα,στην Εταιρεία Φίλων του Λαού, Ευριπίδου 12, το φιλολογικόν μνημόσυνον για τον αοίδιμον Ομότιμον Καθηγητήν ΕΚΠΑ Γεωργιον Γαλίτην (Βόλος 1926-Ανθούσα 2022).

Ο Γεώργιος Αντ. Γαλίτης γεννήθηκε στίς 8.11.1926, τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές στην Αθήνα, σπούδασε Θεολογία καί Φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Marburg, Bonn και Mainz Γερμανίας. Το 1960 ανακηρύχθη διδάκτωρ, το 1964 υφηγητής, το 1966 εντεταλμένος υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1969 τακτικός καθηγητής της Ιστορίας των Χρόνων της Κ.Διαθήκης καί Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Υπηρέτησε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών από τό 1959 μέχρι το 1969 διδάσκοντας το μάθημα των Θρησκευτικών (Ορθόδοξη Θεολογία), αλλά μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη λόγω της εκλογής του ως καθηγητής και μάλιστα είναι ο πρώτος δάσκαλος του σχολείου, που έγινε Τακτικός Καθηγητής Πανεπιστημίου.

Απεβίωσε στις28.7.2022 σε ηλικία 96 ετών.

Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη ηγείται της πρωτοβουλίας „Mission Alpha“ μέσω του World Human Forum, που ιδρύθηκε το 2017 στους Δελφούς και θέτει τον προβληματισμό για το κλίμα και τον πολιτισμό με συναντήσεις και εκδηλώσεις στο νησί της Δήλου κάθε χρόνο.

Ένα άρθρο του Rüdiger Schaper στο Tagesspiegel περιγράφει με μεγάλη προσοχή όλο το έργο μέχρι τώρα

Wie kann man die Welt retten? Auf der kleinen griechischen Insel, einst ein Heiligtum, traf sich das World Human Forum zur „Mission Alpha“.

Von der Partyinsel geht die Fahrt auf die Schatzinsel. Delos liegt eine halbe Stunde von Mykonos entfernt, und bei den starken Winden im Kreis der Kykladen kann es eine schöne Schaukelei werden, Einstimmung auf eine geistige Tour de force.

Wie hilft man dem Planeten? Um über die drängenden Probleme der Menschheit nachzudenken,

Mit dem Zentrum in Delphi arbeitet das World Human Forum als „think and do tank“. Und man kommt immer wieder nach Delos, wo es auch einmal ein Orakel gab. Und greift nach den Sternen. Nur ein Planet, die Venus, ist weiblich, alle anderen tragen Namen männlicher Götter. Athena Cousteni, Astrophysikerin bei der European Space Agency, gibt der Weltraumforschung einen feministischen Dreh. Die aktuelle Mondmission der Nasa, endlich, ist nach Artemis benannt.

Brent Sherwood, Topmanager bei Blue Origin, der Weltraumfirma von Jeff Bezos, denkt über riesige Schilde im All nach, die den blauen Planeten mit Sonnenenergie versorgen könnten. Und zum Schutz vor Strahlung würde man Mondstaub im großen Stil aufwirbeln. Das klingt irre, aber auch die Visionen eines Jules Verne und anderer Science-Fiction-Autoren haben sich realisiert und werden noch übertroffen. Die Lage sei so ernst, dass nur noch verrückte Ideen tatsächlich etwas bewirken. Die Wissenschaftler sagen: Wenn die Meere weiter steigen wie jetzt, wird Delos in wenigen Jahrzehnten versinken.

Auch Akram Khan, der Tänzer und Choreograf, ist auf der Götterinsel dabei. Sein „Jungle Book reimagined“ tourt derzeit durch Europa. Das Stück folgt Mowgli auf der Flucht vor der Naturkatastrophe in naher Zukunft, die unsere Städte in Urwälder verwandelt hat. Theater ist für ihn eines der letzten verbliebenen Rituale in der von Überkommunikation abgelenkten Welt.

bietet Delos ein singuläres Bühnenbild. Zwei Tage lang versammelten sich hier Wissenschaftler und Kulturleute, Künstler und Forscher beim World Human Forum und sondierten zur „Mission Alpha“. Eine Mischung aus Speeddating und Symposion zu Fragen des Klimas und zeitgemäßer Ausbildung, kurz: Wie kommen wir heraus aus dem globalen Desaster? Dem griechischen Stamm nach bedeutet das Wort so viel wie „die Sterne stehen in Unordnung“.

Versunkene Metropole

In der Antike steckte Delos voller Reichtum und Spiritualität. Auf seinen vier Quadratkilometern entwickelte sich ein florierender Handelsplatz für Waren aus dem Mittelmeerraum, bis zu 20.000 Menschen lebten in dem Freihafen. Das Sakrale hat sich ebenso eingewurzelt, wie die Machtpolitik der griechischen Stadtstaaten und später das Imperium der Römer hier zu Hause waren. Der Sklavenmarkt von Delos gehörte zu den größten der damaligen Welt.

Kein anderer Ort im griechischen Inselreich ist derart befrachtet. Apollo und Artemis wurden hier geboren, heißt es im Mythos, so war Delos ursprünglich ein mächtiges Heiligtum. „Und es erglänzte vor Lust blauer die Tiefe des Meeres“, schrieb ein Dichter im 6. Jahrhundert vor Christus.

World Human Forum

Hier soll es um den Menschen gehen und die Kultur, im Gegensatz zum World Economic Forum von Davos. Das WHF ist eine griechische Gründung, entstanden 2017 in Delphi. Auf einer Veranstaltung des Forums im März 2023 in Berlin zur „Regeneration der Erde“ sprachen u.a. Hermann Parzinger, Präsident der Stiftung Preußischer Kulturbesitz, und der Klimaforscher Hans Joachim Schellnhuber.

Heute ist die Insel unbewohnt, bis auf einige Archäologen, die sich um die Ausgrabungsstätten kümmern. Das Museum mit seinen herrlichen Statuen ist geschlossen. Kein Baum wächst in der wüstenartigen Landschaft. Frei stehende Säulen, Mauern und Skulpturen betonen noch die Leere und Einöde, die einst eine noble, interkulturelle Stadt mit Tempeln, mosaikgeschmückten Villen und einem Theater war. Und doch spürt man eine seltsame Anziehung, die sich, wenn der volle Mond über der einzigen Erhebung der Insel aufzieht, zu einem theatralischen Finale auswächst.

Feministische Astronomie

Das World Human Forum, 2017 in Delphi gegründet, hat in Athen, Paris, Venedig und Berlin Treffen veranstaltet, als freier Gegenpart zum World Economic Forum in Davos. Es versteht sich als „Katalysator kollektiver intelligenter Prozesse“ und zielt auf die Schaffung einer kritischen Masse von Individuen, die einen Wandel herbeiführen wollen. Präsidentin ist Alexandra Mitsotaki, die in Griechenland diverse Hilfsorganisationen gegründet hat und unterstützt, Vizepräsident ist Jochen Sandig, der Berliner Kulturmanager und Intendant der Ludwigsburger Schlossfestspiele.

Mit dem Zentrum in Delphi arbeitet das World Human Forum als „think and do tank“. Und man kommt immer wieder nach Delos, wo es auch einmal ein Orakel gab. Und greift nach den Sternen. Nur ein Planet, die Venus, ist weiblich, alle anderen tragen Namen männlicher Götter. Athena Cousteni, Astrophysikerin bei der European Space Agency, gibt der Weltraumforschung einen feministischen Dreh. Die aktuelle Mondmission der Nasa, endlich, ist nach Artemis benannt.

Brent Sherwood, Topmanager bei Blue Origin, der Weltraumfirma von Jeff Bezos, denkt über riesige Schilde im All nach, die den blauen Planeten mit Sonnenenergie versorgen könnten. Und zum Schutz vor Strahlung würde man Mondstaub im großen Stil aufwirbeln. Das klingt irre, aber auch die Visionen eines Jules Verne und anderer Science-Fiction-Autoren haben sich realisiert und werden noch übertroffen. Die Lage sei so ernst, dass nur noch verrückte Ideen tatsächlich etwas bewirken. Die Wissenschaftler sagen: Wenn die Meere weiter steigen wie jetzt, wird Delos in wenigen Jahrzehnten versinken.

Auch Akram Khan, der Tänzer und Choreograf, ist auf der Götterinsel dabei. Sein „Jungle Book reimagined“ tourt derzeit durch Europa. Das Stück folgt Mowgli auf der Flucht vor der Naturkatastrophe in naher Zukunft, die unsere Städte in Urwälder verwandelt hat. Theater ist für ihn eines der letzten verbliebenen Rituale in der von Überkommunikation abgelenkten Welt.

Δείτε όλο το άρθρο στο Tagesspiegel…

Τα συγχαρητήρια από τη Γερμανία στον νικητή δεν άργησαν. Δεν πέρασαν ούτε 24 ώρες από την επανεκλογή του Τούρκου προέδρου και ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς σήκωσε το τηλέφωνο. Το τηλεφώνημα αποτέλεσε κάτι περισσότερο από διπλωματική ευγένεια. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης, ο Σολτς και ο Ερντογάν συμφώνησαν να προσεγγίσουν τη συνεργασία με “ανανεωμένο σθένος”. Μετά τις εντάσεις το τελευταίο διάστημα, η πρώτη επικοινωνία των δυο ανδρών μπορεί να χαρακτηριστεί ως θετική. Επισήμως, το Βερολίνο είχε ασκήσει ουδετερότητα στις προεδρικές εκλογές. Ωστόσο, ήταν σαφές ότι η πολιτική τάξη στη Γερμανία – και αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα – θα χαιρόταν με μια νίκη της αντιπολίτευσης.

Αυτό είναι πλέον παρελθόν. Τώρα το Βερολίνο πιέζει – με βιασύνη – για μια νέα εκκίνηση στις σχέσεις με την Άγκυρα. Για το σκοπό αυτό, ο Σολτς κάλεσε τον Ερντογάν να επισκεφθεί το Βερολίνο. Η ημερομηνία δεν έχει ακόμη οριστεί. Ωστόσο, η Καγκελαρία έχει ήδη κατονομάσει τα θέματα που θέλει να συζητήσει με τον Ερντογάν: “Μαζί θέλουν να εργαστούν για μια θετική εξέλιξη στην Ανατολική Μεσόγειο, για τις αποφάσεις στο ΝΑΤΟ και τη σχέση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση”, αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση του Βερολίνου.

Δείτε το σχόλιο του Ronald Meinardus στην DW…

«Δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας». Η φράση επαναλαμβάνεται ως θέσφατο. Κι αφού δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας, θα κάνουμε εκλογές μέχρι να βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μέσα στο καλοκαίρι, με μαγιό και αντηλιακό θα μας σέρνουν στην κάλπη έως ότου εξασφαλίσει το πρώτο κόμμα πάνω από 151 βουλευτές. Η απειλή εκτοξεύθηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αορίστως όταν αναφέρθηκε σε τρίτη αναμέτρηση, ενώ ο Αδωνις Γεωργιάδης την έκανε χθες πιο απτή: «περίπου τον Δεκαπενταύγουστο» θα έχουμε νέες εκλογές. Η στρατηγική είναι σαφής. Ολοι οι πολίτες απεύχονται τρίτες εκλογές, συνεπώς θα συρθούν σε δυόμισι εβδομάδες να ψηφίσουν, έστω απρόθυμα «για να τελειώνουμε». Το πρώτο κόμμα πάντα ευνοείται σε αυτή την περίπτωση.

Το πρόβλημα είναι πως η ψήφος δεν θα έπρεπε να είναι απόρροια εκβιασμού ή έμμεσης απειλής, αλλά θετική υποστήριξη στο κόμμα εκείνο που παρουσιάζει τις εγγύτερες θέσεις, προτάσεις, οράματα με αυτές του ψηφοφόρου. Στο ελληνικό πολιτικό σύστημα ο διάλογος και η διαπραγμάτευση, όμως, γίνονται σε επίπεδο προσώπων. «Ούτε Τσίπρας ούτε Μητσοτάκης», ήταν το προεκλογικό σύνθημα του Νίκου Ανδρουλάκη. «Ο Ανδρουλάκης είναι Τσίπρας με γραβάτα», ήταν η απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά τη διαφορά των 20 ποσοστιαίων μονάδων που του παρέχει την πολυτέλεια της αδιαλλαξίας.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Για πρώτη φορά οι απόδημοι είχαν δικαίωμα ψήφου στις εκλογές. Δύσκολα βγαίνουν συμπεράσματα για την εκλογική τους συμπεριφορά και αυτό είναι λογικό, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Πολλοί απόδημοι ήθελαν να ψηφίσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Άλλοι τόσοι θα μπορούσαν να ψηφίσουν, αλλά δεν ήθελαν. Και όσοι ψήφισαν, μας οδήγησαν πολλές φορές σε αναπάντεχα αποτελέσματα και συμπεράσματα. Όπως συνέβη στη Γερμανία, για παράδειγμα, με το ΚΚΕ να παίρνει 13%. Έχει τόσο μεγάλο «ρεύμα» στη Γερμανία το ΚΚΕ; Μάλλον ναι, αν περιοριστούμε σε μία πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος. Μάλλον όχι, αν αναλογιστούμε ότι στη Γερμανία ζουν σχεδόν 500.000 Έλληνες, αλλά στους εκλογικούς καταλόγους γράφτηκαν το πολύ 3.000, από τους οποίους δεν προσήλθε το 1/3, με αποτέλεσμα το 13% να αντιστοιχεί τελικά σε …187 άτομα (μετά την καταμέτρηση του 75% των ψήφων μεταξύ των αποδήμων της Γερμανίας).

Για τους δημοσκόπους τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Στα παραδοσιακά μυστήρια των εκλογών, όπως οι μονοεδρικές περιφέρειες και η απρόβλεπτη (πρώην) Β’ Αθήνας, έρχεται να προστεθεί ένα ακόμη μέγα μυστήριο: Πώς ψηφίζει ο απόδημος Έλληνας; Η απάντηση είναι δύσκολη και εύκολη ταυτόχρονα. «Ο απόδημος Έλληνας» δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον δεν υπάρχει ως μία ενιαία μάζα ψηφοφόρων με αποκλειστικό κριτήριο τη συναισθηματική νοσταλγία.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην Deutsche Welle…

Πριν από 9 χρόνια, το Μάιο του 2014, στα “Δημόσια και Ιδιωτικά” της Έλενας Χατζηιωάννου (’82) στον Αθήνα 98,4 η εκπομπή φιλοξένησε την Αριέττα Μουτούση και την Αμαλία Μουτούση, σπουδαίες ηθοποιούς και κόρες της αείμνηστης Νόνικας Γαληνέα, η οποία έφυγε από τη ζωή – και μίλησαν για τη ζωή την καριέρα της μητέρας τους.

Ο Αθήνα9.84, τιμώντας τη μνήμη της Νόνικας Γαληνέα, μετέδωσε την εκπομπή σε επανάληψη, το Σάββατο 3/6/2023, στις 8 το βράδυ.

Ακούστε την εκπομπή…

Τι θα μπορούσαμε να κρατήσουμε από εκείνον, τώρα που πέταξε για το ουράνιο Πάνθεον των Μεγάλων της ελληνικής Διεθνούς; Μια αναγνωρίσιμη, πρωτότυπη ελληνικότητα. Μια λόγια ροκιά, πατημένη πάνω στους ήχους και τις τεχνικές της ελληνικής παράδοσης και ρίζας. Και μια, φανερή και κρυφή, επαναστατικότητα. Αν θέλετε, μια διαρκή επανάσταση.

«Ανέμισαν μαύρα λάβαρα. Το μαχαίρι, βαφτισμένο (στο αίμα), ανέμισαν. Έλεος, έλεος». Ήταν η στιγμή της μεγάλης συνειδητότητας. Ήξερε ποιος είναι, που πάει, τι θέλει να πει, τι θέλει να καταγγείλει, τι θέλει να φωνάξει. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος.

Και τα κρουστά και οι φωνές, ό,τι πιο αρχαϊκό και πρωτογενές, ακολουθούσαν σε εκείνο το «Ζάβαρα Κάτρα Νέμια, ίλεος, ίλεος», με το οποίο έκανε τον αγώνα του κόντρα στη δικτατορία, αλλά και σε κάθε κατάχρηση εξουσίας. Ελληνικότατος και παγκόσμιος συνάμα, σε μια στιγμή βροντερή και μαγική.

Δείτε τι ανάρτησε ο Παύλος Αγιαννίδης στο Protagon.gr…

Η Βίκυ Βολιώτη (’82) εμφανίζεται στον ρόλο του Τειρεσία στην παράσταση, με την οποία η θεατρική εταιρεία Νέα Εποχή θα παρουσιάσει το καλοκαίρι του 2023 σε επιλεγμένες πόλεις την τραγωδία του Ευριπίδη Βάκχες. Σκηνοθεσία της Έλενας Μαυρίδου. Τους ρόλους μοιράζεται πλειάδα σημαντικών και δημοφιλέστατων ηθοποιών (Δημήτρης Λάλος, Γιώργος Χριστοδούλου κ. α.).

Στις «Βάκχες», που γράφτηκαν προς το τέλος της ζωής του και πρωτοπαρουσιάστηκαν μετά τον θάνατό του, ο Ευριπίδης ανεβάζει στη σκηνή, πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη ταυτόχρονα, τον Διόνυσο, τον θεό της τραγικής τέχνης που είναι, όπως και η βακχεία, ένα παράξενο μείγμα τρόμου και απόλαυσης, οικείου και ξένου, ελέου και φόβου. Άγριο και ποιητικό, γοητευτικό και ανατριχιαστικό, το έργο αποκαλύπτει την αινιγματική, δισυπόστατη φύση του θεϊκού πρωταγωνιστή του, σε μια μοναδική τελετουργία προς τιμήν του.

Η περιοδεία ξεκινάει την Δευτέρα 26 Ιουνίου (Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου) και θα συνεχίζεται για πάνω από δύο μήνες σε πολλά θέατρα ανά την Ελλάδα. Τελευταία παράσταση την Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου.

Περισσότερα…